Navigare - Jovanotti

Mi fa rabbia vedere tutto questo spreco

Il tempo inseguire un ordine che non c'è

Ognuno che accusa gli altri di errori

Che vorrebbe commetter da sé

Resta sempre una distanza incolmabile

Tra l’orizzonte e la vita

La bocca serve per baciare, parlare

Respirare, non è una ferita

Da quando non ho più una madre che mi perdona

Non voglio essere più perdonato

Sentirmi dalla parte del giusto non è

Il traguardo che mi ero prefissato

Ho visto troppa ingiustizia palese

Spacciata per inesorabile destino

E se il passato non ci può cancellare almeno

Si può abbracciare il mattino

Rassegnarsi allo sport nazionale

Non è che manchino le ragioni ma

Se diventa un modo per stare al mondo

Allora meglio le illusioni

Sento di essere qui più o meno

Come un fiore, come un arcobaleno

E a volte basta un sguardo di amicizia sincera

Per toccare il cielo

Tutto scorre lentamente

Come un fiume verso il mare

Navigare

Puoi sfidare la corrente

Puoi desistere o tentare

Di navigare

Tra un senso di colpa, una richiesta di aiuto

Tra una parola gridata e un segreto taciuto

Un bacio ghiacciato, un regalo incartato e dimenticato

Poi arriva il messaggio temuto o quello desiderato

E non fa differenza alla fine, non lo hai neanche ascoltato

La paura di svelare qualcosa di te che non hai mai accettato

Hai costruito in castello di parole e ti ci sei chiuso a chiave

E giudichi gli altri per le loro pagliuzze negli occhi

Mentre tu hai una trave

È una zattera quello che ti posso offrire ma tu volevi una nave

Tutto scorre lentamente

Come un fiume verso il mare

Navigare

Puoi sfidare la corrente

Puoi desistere o tentare

Di navigare

Navigare, navigare

Tutto qui è spettacolare

Navigare, navigare

Navigare, navigare, navigare

Navigare, navigare, navigare

Het maakt me boos om al deze verspilling te zien

Tijd om een ​​bestelling na te streven die niet bestaat

Elk beschuldigt de anderen van fouten

Waar hij zich graag voor wil inzetten

Er is altijd een onoverbrugbare afstand

Tussen de horizon en het leven

De mond wordt gebruikt om te zoenen, te spreken

Ademen is geen wond

Sinds ik geen moeder meer heb die me vergeeft

Ik wil niet meer vergeven worden

Aan de rechterkant voelen is dat niet

Het doel dat ik mezelf had gesteld

Ik heb te veel schaamteloos onrecht gezien

Voorbij gegaan als een onverbiddelijk lot

En als het verleden ons niet kan wissen tenminste

Je kunt 's ochtends knuffelen

Zich neerleggen bij de nationale sport

Het is niet dat redenen ontbreken, maar

Als het een manier wordt om in de wereld te zijn

Dan beter de illusies

Ik heb het gevoel dat ik hier min of meer ben

Als een bloem, als een regenboog

En soms is een blik van oprechte vriendschap al genoeg

Om de lucht aan te raken

Alles stroomt langzaam

Als een rivier naar de zee

Navigeren

Je kunt de stroom trotseren

Je kunt opgeven of proberen

Navigeren

Tussen een schuldgevoel, een hulpvraag

Tussen een geschreeuwd woord en een onuitgesproken geheim

Een ijzige kus, een cadeau ingepakt en vergeten

Dan komt het gevreesde of gewenste bericht

En het maakt uiteindelijk niets uit, je hebt het niet eens gehoord

De angst om iets over jezelf te onthullen dat je nooit hebt geaccepteerd

Je bouwde een kasteel van woorden en je sloot jezelf erin op

En je beoordeelt anderen op hun vlekjes in de ogen

Terwijl je een straal hebt

Ik kan je een vlot aanbieden, maar je wilde een schip

Alles stroomt langzaam

Als een rivier naar de zee

Navigeren

Je kunt de stroom trotseren

Je kunt opgeven of proberen

Navigeren

Navigeren, navigeren

Alles is hier spectaculair

Navigeren, navigeren

Navigeren, navigeren, navigeren

Navigeren, navigeren, navigeren