Le Storie Vere - Jovanotti

Una chitarra da sola per una sinfonia,

tutti i concerti del mondo nella tua suoneria,

che mi emoziona, pensa che storia

Non mi ricordo mai i nomi delle costellazioni

ma riconosco a memoria la luce dei lampioni

mentre disegnano il tuo profilo quando sei in macchina di notte accanto a me…

e ritorniamo a casa, per questa nostra strada

o ce ne andiamo in giro, sospesi in un respiro…

La sensazione di esser salvo anche nella tempesta

e la malinconia che nonostante tutto resta…

Quella canzone,

che sembra sempre che parli di noi e procediamo incerti,

coi nostri pugni aperti o ce ne andiamo in giro sospesi in un respiro

Come un secondo prima di vederti, lampo di vita

che entra nei miei occhi aperti, col tuo bagaglio di promesse senza parole,

come se tutta la mia vita fosse nel tuo nome…

Come quel sabato sera, che non ti conoscevo ancora,

poi siamo stati insieme,

proprio come nelle favole

e nelle storie vere

proprio come nelle favole

e nelle storie vere

La sentinella piazzata fuori dal mio cuore,

forse era solo distratta e non ti ha visto entrare, e meno male

pensa che cosa ti saresti persa,

il più incredibile spettacolo di un uomo che,

pensava di essere da solo e poi ha incontrato te…

e adesso ha un impero e l’universo intero…

e tu la mia regina, nobile contadina,

e ce ne andiamo in giro, sospesi in un respiro,

come nell’attimo in cui ti ho baciato,

con quel sapore di mattino fresco di bucato,

col tuo bagaglio di promesse senza parole,

come se tutto il mio futuro fosse nel tuo nome…

come quel sabato sera, che non ti conoscevo ancora,

e poi ci siamo messi insieme,

proprio come nelle favole e nelle storie vere

proprio come nelle favole e nelle storie vere

proprio come nelle favole e nelle storie vere

e nelle storie vere

e nelle storie vere

Een gitaar alleen voor een symfonie,

alle concerten ter wereld in je ringtone,

dat boeit me, denk wat een verhaal

Ik herinner me nooit de namen van de sterrenbeelden

maar ik herken de straatlantaarns uit mijn hoofd

terwijl ze je profiel tekenen als je 's nachts naast me in de auto zit ...

en we keren terug naar huis, onderweg

of we gaan rond, ademloos ...

Het gevoel veilig te zijn, zelfs in de storm

en de melancholie die ondanks alles blijft...

Dat liedje,

die altijd over ons lijkt te praten en we gaan onzeker verder,

met onze vuisten open of we lopen ademloos rond

Als een seconde voordat ik je zie, flits van leven

die mijn open ogen binnenkomt, met jouw bagage van woordeloze beloften,

alsof mijn hele leven in jouw naam stond...

Zoals die zaterdagavond, toen ik je nog niet kende,

toen waren we samen

net als in sprookjes

en in waargebeurde verhalen

net als in sprookjes

en in waargebeurde verhalen

De schildwacht buiten mijn hart geplaatst,

misschien was ze gewoon afgeleid en zag ze je niet binnenkomen, en godzijdank

bedenk wat je zou hebben gemist,

de meest ongelooflijke aanblik van een man die,

hij dacht dat hij alleen was en toen ontmoette hij jou...

en nu heeft hij een rijk en het hele universum...

en jij mijn koningin, edele boer,

en we gaan rond, ademloos,

zoals op het moment dat ik je kuste,

met die frisse ochtendsmaak van de was,

met uw bagage van woordeloze beloften,

alsof mijn hele toekomst in jouw naam stond...

zoals die zaterdagavond, toen ik je nog niet kende,

en toen kwamen we samen,

net als in sprookjes en waargebeurde verhalen

net als in sprookjes en waargebeurde verhalen

net als in sprookjes en waargebeurde verhalen

en in waargebeurde verhalen

en in waargebeurde verhalen