A Mi Padre - Jose Luis Perales

Tiene el andar cansado y a sus espaldas

Sesenta y tantos años de esperanza

Tiene una casa

Verdugo de sus manos y sus espaldas

Cuando amanece el día camina y canta

Buscando de la tierra en las entrañas

El pan caliente

Milagro que realiza cada mañana

Es aprendiz de todo, maestro en nada

Es poeta a su modo, le gusta el alba

Y entre sus manos

Y entre sus manos

Florecen a escondidas algunas llagas

Tiene cansado el cuerpo, cansada el alma

Tiene un interrogante sobre su cara

Tiene un camino

Tiene un camino

Le gusta ser amigo de sus amigos

Quiso cambiar su vida, dejar la aldea

Mas no pasó de ser una quimera

Una quimera

Que se quedo dormida entre la tierra

Tiene cansado el cuerpo, cansada el alma

Luce sobre su pecho camisa blanca

Con su mirada

Con su mirada

Me dice que la vida no vale nada

Hij loopt vermoeid en achter zijn rug om

Zestig jaar hoop

Hij heeft een huis

Beul van hun handen en hun rug

Als de dag aanbreekt, loopt en zingt hij

Op zoek naar de aarde in de darmen

het hete brood

Wonder dat hij elke ochtend uitvoert

Hij is een manusje van alles, meester van niets

Hij is een dichter op zijn eigen manier, hij houdt van de dageraad

En tussen je handen

En tussen je handen

Sommige zweren bloeien stiekem

Het lichaam is moe, de ziel is moe

Hij heeft een vraagteken op zijn gezicht

heeft een manier

heeft een manier

Hij is graag vrienden met zijn vrienden

Hij wilde zijn leven veranderen, het dorp verlaten

Maar het was niet meer dan een hersenschim

een hersenschim

Dat ze in de modder in slaap viel

Het lichaam is moe, de ziel is moe

Hij draagt ​​een wit overhemd op zijn borst

met zijn blik

met zijn blik

Het vertelt me ​​dat het leven niets waard is