Canción Para Un Poeta (A Federico Muelas) - Jose Luis Perales

¿Por qué has hecho sonar hoy las campanas?

¿Por qué has abandonado las callejas que te vieron

Pasar día tras día?

¿Por qué te has ido, amigo Federico?

¿Por qué se queda Cuenca sin poeta?

Dormida

Bajo los sauces del río que pasa;

Bajo el murmullo del viento, la casa

De un poeta de mi ciudad

Dichosa

La soledad salvaje que gozas

Bajo el feliz compás de la hojas

De los álamos, al soplar el viento

Poeta que cantas a mi ciudad, escucha mi voz

Y dime si yo podré, servirte de trovador;

Porque en tus poemas tiembla mi voz

Y se recrea

Pensando en aquel rincón

De nuestra tierra

Mañana

Escucharé doblar las campanas

Y de nuestra ciudad, las ventanas

Te darán su adiós de laurel

Poeta

El viento llevará mi tristeza;

Cubriré mi rosal y mi hiedra

Con un sudario de crespón morado

Poeta que buscas otro lugar sobre las nubes;

Descuida que tu rosal jamás se marchitará

Y en cada calleja de tu ciudad, en cada piedra

Oculto en cada rincón

Habrá un poema, dormido

Bajo los sauces del río que pasa;

Bajo el murmullo del viento y tu casa

Poeta de mi ciudad

Waarom luidde u vandaag de klokken?

Waarom heb je de steegjes verlaten die je zagen?

dag na dag doorbrengen?

Waarom ben je weggegaan, vriend Federico?

Waarom blijft Cuenca achter zonder een dichter?

in slaap

Onder de wilgen van de passerende rivier;

Onder het geruis van de wind, het huis

Van een dichter uit mijn stad

gelukzalig

De wilde eenzaamheid waar je van geniet

Onder het vrolijke ritme van de bladeren

Van de populieren, als de wind waait

Dichter die voor mijn stad zingt, luister naar mijn stem

En vertel me of ik je als troubadour kan dienen;

Want in jouw gedichten trilt mijn stem

en het is opnieuw gemaakt

Denkend in die hoek

van ons land

ochtend

Ik zal de bel horen luiden

En van onze stad, de ramen

Ze nemen afscheid van hun laurier

Dichter

De wind zal mijn verdriet dragen;

Ik zal mijn rozenstruik en mijn klimop bedekken

Met een lijkwade van paarse crêpe

Dichter op zoek naar een andere plek boven de wolken;

Maak je geen zorgen, je rozenstruik zal nooit verwelken

En in elke steeg van je stad, in elke steen

verborgen in elke hoek

Er zal een gedicht zijn, in slaap

Onder de wilgen van de passerende rivier;

Onder het geruis van de wind en je huis

dichter van mijn stad