Un Poco de Humo Nomás - José Larralde

Letra de Un Poco de Humo Nomás

Tengo que dejarte amigo

Después de tantas distancias que hemos recorrido

Yo con mi alma y vos con tu alma

No puedo creer que este asunto un día nos llegara

Cuarenta y pico de octubres pasaron como si nada

Te conocí cuando a penas si me lavaba la cara

Diez años…doce a lo sumo.

Poca razón, muchas ganas

Recuerdo iba de a caballo un tordillo, clinas largas

Que Don Segundo Larralde le había comprado a una vasca

Después pasó algún tiempo, se cargó a la china en ancas

Y tuvieron un muchacho, varón, de pocas palabras

Primo y hermano a la vez de quien te dice esta carta

Te llevaba en el bolsillo de una blusa ratonada

Hecha de bolsa de harina 5 ceros bien lavada

Que me costureó la vieja a mano y bien reforzada

Te saqué como quién saca un pájaro de una jaula

Despacito y con cuidado… y el corazón galopiaba

Yo sabía que estaba mal y que estaba haciendo trampa

Pero quería sentirte… y el corazón galopiaba

Recuerdo en aquella siesta que debajo de una rama

Sin bajarme del caballo te eché la primer pitada

No se si llegue a las dos.

Habría sido fuerte el Tata

Se mandaba cuatro atados y ni tosía ni nada

Brasil, la hija del toro José León, se llamaba

Aquel hermanito tuyo que me quemó las entrañas

Después me quedé algún tiempo, solamente con las ganas

Porque plata no tenía y calodiar me asustaba

A veces lo veía al viejo «grapa fuerte y bocanada»

Pasó su vida pitando y se fue de una pitada

«Pobre vasco» dijo alguno, mientras la vieja rezaba

Cosas que tiene la vida… total si ni casi nada

!un poco de humo nomás!, me dije… mientras pitaba

No puedo creer que este asunto un día nos llegara

Tener que dejarte hermano, después de tantas distancias

Me conchavé de aguatero y fue mi primer jornal

Si bien la pasaba mal por aguantar ser mandado

Compré mi primer atado de la marca «Cardenal»

Más chucaro que un bagual fui juntando años tras años

Y aunque nunca hice el estaño porque no fui tomador

Me acontecí fumador de rubio, negro o castaño

En noches donde el tamaño de la soledad es brava

Cuando ya todo se acaba y uno se cree que ha terminado

Siempre estuviste a mi lado igual que el mate y la pava

Y cuando me iba al boliche y no alcanzaba la plata

En vez de alzar alpargatas, yerba o algún otro lujo

Me sometí al embrujo de un tabaco negro en lata

Con papel de arroz «El Sol», solía armar el caporal

Tirante como un pegual solía quedarme el gargüero

Era fuertón y fulero y de alquitrán… sin igual

Ninguno tomará a mal si le hablo a aquel cigarrillo tan pobretón y sencillo

Compañero en todo trance, aunque sienta que me avanza la espalda con su cuchillo

A veces siento que un grillo suele salirle al respiro

Prendo y al rato lo tiro o su cerrazón me acogota

Y hay un algo que rebota en el fondo de un suspiro

Pero con él, cuando aspiro el ñudo de una pena

Siento que se hace más buena, siento que me duele menos

Me dice que es un veneno, je!

yo se bien lo que envenena

Pero a pesar de quererte, tan hondo como te quiero

Hay rumores que el pampero trae malas nuevas por viejas

Dice el doctor que las rejas tienen menos prisioneros

Se amontonan aguaceros en los charcos de la vida

Se amontonan las heridas adentro del corazón

Pero dice la razón que hay humo de horas perdidas

Como ves, no me resigno tan fácil a abandonarte

Yo que anduve en cualquier parte, ganando y perdiendo todo

Como ves, no encuentro el modo de abrirme sin traicionarte

Se que no podré olvidarte y se que habrá mucha gente

Que dirá que no es prudente, que rayo en la apología

Je!, si fuera dios, podría decenciar al indecente

Pero soy hombre y pariente del resto de la jauría

Tengo que dejarte, amigo, después de tantas distancias

Cuarenta y pico de octubres pasaron como si nada

Songtekst van A Little Smoke Nomás

Ik moet je verlaten vriend

Na zoveel afstanden zijn we er

Ik met mijn ziel en jij met je ziel

Ik kan niet geloven dat deze zaak op een dag tot ons kwam

Veertig oktober gingen voorbij alsof er niets was

Ik ontmoette je toen ik amper mijn gezicht waste

Tien jaar... hoogstens twaalf.

Weinig reden, veel verlangen

Ik herinner me dat er een dapple te paard ging, lange clinas

Dat Don Segundo Larralde had gekocht van een Baskische

Na enige tijd werden de Chinezen op de hurken geladen

En ze hadden een jongen, een jongen van weinig woorden

Neef en broer tegelijk van wie je deze brief vertelt

Ik droeg je in de zak van een haveloze blouse

Gemaakt van een goed gewassen 5-zero meelzak

Dat de oude me met de hand naaide en goed versterkt

Ik heb je eruit gehaald zoals wie een vogel uit een kooi haalt

Langzaam en voorzichtig... en het hart galoppeerde

Ik wist dat het verkeerd was en dat ik vals speelde

Maar ik wilde je voelen... en mijn hart ging in galop

Ik herinner me in dat dutje dat onder een tak

Zonder van het paard af te stappen gaf ik je het eerste trekje

Ik weet niet of het om twee uur aankomt.

Tata zou sterk zijn geweest

Er zijn vier bundels gestuurd en hij hoestte niet of zo

Brazilië, de dochter van de stier José León, heette

Dat kleine broertje van jou die mijn ingewanden verbrandde

Toen bleef ik een tijdje, gewoon willen

Omdat ik geen geld had en Calodiar maakte me bang

Soms zag ik de oude "sterke stapel en bladerdeeg"

Hij bracht zijn leven door met fluiten en vertrok in één fluitje

«Arme Bask» zei iemand, terwijl de oude vrouw bad

Dingen die het leven heeft... helemaal, zo niet bijna niets

Gewoon een beetje rook!, zei ik tegen mezelf... piepend

Ik kan niet geloven dat deze zaak op een dag tot ons kwam

Je broer moeten verlaten, na zoveel afstanden

Ik werd waterdrager en het was mijn eerste dag

Hoewel hij het moeilijk vond om de baas te spelen

Ik heb mijn eerste bundel van het merk "Cardenal" gekocht

Meer chucaro dan een bagual die ik jaar na jaar verzamelde

En hoewel ik het blik nooit heb gedaan omdat ik geen drinker was

Ik was toevallig een blonde, zwarte of bruine roker

In nachten waar de omvang van eenzaamheid dapper is

Als alles voorbij is en je denkt dat het voorbij is

Je was altijd aan mijn zijde, net als maat en ketel

En toen ik naar de bowlingbaan ging en het geld niet bereikte

In plaats van espadrilles, yerba mate of een andere luxe te dragen

Ik onderwierp me aan de betovering van een zwarte tabak in een blikje

Met rijstpapier "El Sol" monteerde hij de caporal

Strak als een pegual, ik bleef de gargüero

Hij was sterk en fulero en gemaakt van teer... zonder gelijke

Niemand zal het slecht vinden als ik tegen die arme en simpele sigaret praat

Compañero in alle trance, ook al voel ik dat hij mijn rug naar voren beweegt met zijn mes

Soms heb ik het gevoel dat een krekel meestal buiten adem komt

Ik zet hem aan en na een tijdje gooi ik hem weg of de sluiting doet me ineenkrimpen

En er is iets dat stuitert op de bodem van een zucht

Maar met hem, wanneer ik de knoop van een verdriet inadem

Ik voel dat het beter wordt, ik voel dat het minder pijn doet

Hij vertelt me ​​dat het een vergif is, heh!

Ik weet goed wat vergiften zijn

Maar ondanks dat ik van je hou, net zo diep als ik van je hou

Er gaan geruchten dat de pampero slecht nieuws brengt voor oudjes

De dokter zegt dat er in de bars minder gevangenen zitten

Stortbuien stapelen zich op in de plassen van het leven

De wonden stapelen zich op in het hart

Maar de reden zegt dat er rook is van verloren uren

Zoals je kunt zien, leg ik me niet zo gemakkelijk neer om je in de steek te laten

Ik die overal was, alles winnend en verliezend

Zoals je kunt zien, kan ik geen manier vinden om me open te stellen zonder je te verraden

Ik weet dat ik je niet zal kunnen vergeten en ik weet dat er veel mensen zullen zijn

Wie zal zeggen dat het niet verstandig is, wat een straal in de verontschuldiging

Heh, als ik een god was, zou ik het onfatsoenlijke fatsoen kunnen hebben

Maar ik ben een man en een familielid van de rest van de roedel

Ik moet je verlaten, vriend, na zoveel afstanden

Veertig oktober gingen voorbij alsof er niets was