Sobran las Palabras - José Larralde

Letra de Sobran las PalabrasAprendí a buscarte nada más, sin saber que estabas

Tan adentro mío y más allá, de todo y de nada

Aprendí a llorarte sin saber, que en cada mañana

Bajabas el sol para traer, luces de esperanza

Que extraño fue todo ya lo ves, la vida que pasa

Y en la más austera desnudes, sobran las palabras

Sobran las palabras…

Que argumento gris tiene el perfil, de las horas lacias

Desglosando lágrimas de atril, de estériles páginas

Anda suelto el aire en el pinar, borrando nostalgias

Que extraño fue todo, pa que llorar, si hoy se que me amas

Que extraño fue todo ya lo ves, la vida que pasa

Y en la más austera desnudes, sobran las palabras

Sobran las palabras…

Aprendí a buscarte nada más, sin saber que estabas

Tan adentro mío y más allá, de todo y de nada

Aprendí a llorarte sin saber, que en cada mañana

Bajabas el sol para traer, luces de esperanza

Que extraño fue todo ya lo ves, la vida que pasa

Y en la mas austera desnudes, sobran las palabras

Sobran las palabras…

Letra de Sobran las PalabrasIk heb geleerd om niets anders voor je te zoeken, zonder te weten dat je dat was

Dus in mij en daarbuiten, alles en niets

Ik heb geleerd om voor je te huilen zonder het te weten, dat elke ochtend

Je liet de zon zakken om licht van hoop te brengen

Hoe vreemd was alles, zie je, het leven dat voorbijgaat

En in de meest sobere naaktheid zijn er genoeg woorden

Woorden zijn overbodig...

Welk grijs argument heeft het profiel van de luie uurtjes?

Tranen breken van de lessenaar, van steriele pagina's

De lucht is los in het dennenbos, nostalgie uitwissend

Hoe vreemd alles was, waarom huilen, als ik vandaag weet dat je van me houdt

Hoe vreemd was alles, zie je, het leven dat voorbijgaat

En in de meest sobere naaktheid zijn er genoeg woorden

Woorden zijn overbodig...

Ik heb geleerd om niets anders voor je te zoeken, zonder te weten dat je was

Dus in mij en daarbuiten, alles en niets

Ik heb geleerd om voor je te huilen zonder het te weten, dat elke ochtend

Je liet de zon zakken om licht van hoop te brengen

Hoe vreemd was alles, zie je, het leven dat voorbijgaat

En in de meest sobere naaktheid zijn er genoeg woorden

Woorden zijn overbodig...