Deux sortes d'hommes - Johnny Hallyday

Je n’parle pas de ceux qui s’en sortent

De ceux qui n’cherchent que le plaisir

Je n’parle pas de ceux qui s’emportent

Qui voient l’amour où il n’y a qu’du désir

Je parle des grands brûlés du cœur

Les carbonisés pour toujours

Les écartelés de l’intérieur

Dont les plaies n’se fermeront jamais

Il y a deux sortes d’hommes

Deux sortes d’hommes au fond

Tous ceux qui ont aimé, et ceux qui aimeront

Il y a deux sortes d’hommes

Deux sortes d’hommes au fond

Et ceux à qui je pense, ils se reconnaîtront

Il faut les voir, un éclat dans l'œil

Et puis cet air un peu hagard

Perdus entre l’effroi et l’orgueil

Qu’on n’trouve que chez ceux qui s'égarent

Moi, je parle de moi, de moi surtout

Moi qui t’aimais comme un dément

Et qui ressors un peu plus fou

Plus riche sûrement, mais pas vivant

Il y a deux sortes d’hommes

Deux sortes d’hommes au fond

Tous ceux qui ont aimé, et ceux qui aimeront

Il y a deux sortes d’hommes

Deux sortes d’hommes au fond

Et ceux à qui je pense, ils se reconnaîtront

Et c’est toujours toi que j’appelle

Comme un malade sa guérison

Comme le feu son étincelle

Trop t’aimer, c’est comme aller mourir au front

Il y a deux sortes d’hommes

Deux sortes d’hommes au fond

Tous ceux qui ont aimé, et ceux qui aimeront

Il y a deux sortes d’hommes

Deux sortes d’hommes au fond

Et ceux à qui je pense, ils se reconnaîtront

Il y a deux sortes d’hommes

Oui, deux sortes d’hommes

Tous ceux qui ont aimé, et ceux qui aimeront

Il y a deux sortes d’hommes

Oui, deux sortes d’hommes

Et ceux à qui je pense, ils se reconnaîtront

Et ceux à qui je pense, oui, ils se reconnaîtront

Et ceux à qui je pense, ils se reconnaîtront

Ik heb het niet over degenen die rondkomen

Van degenen die alleen plezier zoeken

Ik heb het niet over degenen die zich laten meeslepen

Die liefde zien waar alleen verlangen is

Ik heb het over de slachtoffers van brandend maagzuur

De verkoolde voor altijd

De gescheurde van binnen

Wiens wonden nooit zullen sluiten

Er zijn twee soorten mannen

Twee soorten mannen onderaan

Allen die hebben liefgehad, en degenen die zullen liefhebben

Er zijn twee soorten mannen

Twee soorten mannen onderaan

En degenen aan wie ik denk, zullen zichzelf herkennen

Moet ze zien, een glinstering in de ogen

En dan die ietwat verwilderde blik

Verloren tussen angst en trots

Die we alleen vinden onder degenen die afdwalen

Ik, ik praat over mezelf, vooral over mij

Ik die van je hield als een gek

En kom er een beetje gekker uit

Zeker rijker, maar niet levend

Er zijn twee soorten mannen

Twee soorten mannen onderaan

Allen die hebben liefgehad, en degenen die zullen liefhebben

Er zijn twee soorten mannen

Twee soorten mannen onderaan

En degenen aan wie ik denk, zullen zichzelf herkennen

En jij bent het altijd die ik bel

Als een zieke man zijn genezing

Als vuur zijn vonk

Te veel van je houden is als aan het front sterven

Er zijn twee soorten mannen

Twee soorten mannen onderaan

Allen die hebben liefgehad, en degenen die zullen liefhebben

Er zijn twee soorten mannen

Twee soorten mannen onderaan

En degenen aan wie ik denk, zullen zichzelf herkennen

Er zijn twee soorten mannen

Ja, twee soorten mannen

Allen die hebben liefgehad, en degenen die zullen liefhebben

Er zijn twee soorten mannen

Ja, twee soorten mannen

En degenen aan wie ik denk, zullen zichzelf herkennen

En degenen aan wie ik denk, ja, die zullen zichzelf herkennen

En degenen aan wie ik denk, zullen zichzelf herkennen