Farewell Angelina - John Mellencamp

Farewell Angelina, the bells of the crown

Are being stolen by bandits, I must follow the sound

The triangle tingles, the music plays slow

But farewell Angelina, the night is on fire, and I must go

There is no use in talking and there’s no need for blame

There is nothing to prove, everything still is the same

The table stands empty by the edge of the stream

But farewell Angelina, the sky’s changing colors, and I must leave

The jacks and the queens they have forsake the courtyard

Fifty-two gypsies now file past the guard

In the space where the deuce and the ace once ran wild

Farewell Angelina, the sky is folding, I’ll see you after a while

See the cross-eyed pirate sit perched in the sun

Shooting tin cans with a sawed-off shotgun

And the corporals and the neighbors clap and cheer with each blast

But farewell Angelina, the sky is trembling, and I must leave fast

King Kong little elves in the rooftops they dance

Valentino-type tangos while the hero’s clean hands

Shut the eyes of the dead not to embarrass anyone

Farewell Angelina, the sky is flooding over, and I must be gone

The camouflaged parrot, he flutters from fear

When something he doesn’t know about suddenly appears

What can not be imitated perfect must die

Farewell Angelina, the sky’s flooding over, and I must go where it is dry

Machine guns are roaring, puppets heave rocks

At misunderstood visions and at the faces of clocks

Call me any name you like, I will never deny it

But farewell Angelina, the sky is erupting, and I must go where it’s quiet

Vaarwel Angelina, de klokken van de kroon

Worden gestolen door bandieten, ik moet het geluid volgen

De driehoek tintelt, de muziek speelt langzaam

Maar vaarwel Angelina, de nacht staat in brand en ik moet gaan

Praten heeft geen zin en er is geen reden om de schuld te geven

Er valt niets te bewijzen, alles is nog steeds hetzelfde

De tafel staat leeg aan de rand van de stream

Maar vaarwel Angelina, de lucht verandert van kleur en ik moet vertrekken

De boeren en de koninginnen hebben de binnenplaats verlaten

Tweeënvijftig zigeuners lopen nu langs de bewaker

In de ruimte waar de twee en de aas ooit wild werden

Vaarwel Angelina, de lucht vouwt zich, ik zie je over een tijdje

Zie de schele piraat in de zon zitten

Blikken schieten met een afgezaagd jachtgeweer

En de korporaals en de buren klappen en juichen bij elke ontploffing

Maar vaarwel Angelina, de lucht beeft en ik moet snel vertrekken

King Kong elfjes op de daken waar ze dansen

Valentino-achtige tango's terwijl de held zijn schone handen heeft

Sluit de ogen van de doden om niemand in verlegenheid te brengen

Vaarwel Angelina, de lucht stroomt over en ik moet weg

De gecamoufleerde papegaai, hij fladdert van angst

Als er plotseling iets verschijnt waar hij niets van af weet

Wat niet perfect kan worden nagebootst, moet sterven

Vaarwel Angelina, de lucht stroomt over en ik moet gaan waar het droog is

Machinegeweren brullen, marionetten werpen stenen op

Bij verkeerd begrepen visioenen en op de wijzerplaat van klokken

Noem me elke naam die je wilt, ik zal het nooit ontkennen

Maar vaarwel Angelina, de lucht barst los en ik moet gaan waar het stil is