Early Bird Cafe - John Mellencamp

Everybody’s laughin' at the Early Bird Café

I’ve been hidden there since yesterday, and I believe I’ve lost my way

Charlotte’s there in organdy, and Billy’s there in suede

There’s money in their pockets, and all the dues are paid

There’s wine on every table, and food on every plate

Well I hope I get there pretty soon, before it gets too late

Someone asked me what time it was — and I, told him it was now

He asked me just what that might mean, but time would not allow

So I gave away my watch to a passing businessman

Well I hope he understands it now — cause I’ve done the best I can

It was getting early, so I rushed away from there

With that ancient earth beneath my feet

And new dust in my hair

Well I ran on down the road a while, to the other side of town

My clothes were gettin' wrinkled, and my socks were fallin' down

But I could not stop to pull them up, for fear that I’d be late

So I kept on runnin' down the road until I saw the gate —

Of the Early Bird Cafe, glowin' golden like the sun

Everybody kept on singing, saying:

«Come on in, we’ve just begun!»

So I went right in, and I set right down, and I ordered up some wine

The talk was fast & clever, and the women all were fine

Charlotte asked me where I’d been with her jade and ivory eyes

I told her I’d been hung up, with some begger in disguise

Well she laughed like temple bells

Kissed me on the cheek and said:

«You know it’s hard to be alive sometimes…

But it’s easy…

To be dead!»

Iedereen lacht in het Early Bird Café

Ik ben daar sinds gisteren verborgen en ik geloof dat ik de weg kwijt ben

Charlotte is daar in organdie, en Billy is daar in suède

Ze hebben geld in hun zakken en alle contributie is betaald

Er is wijn op elke tafel en eten op elk bord

Nou, ik hoop dat ik er snel ben, voordat het te laat wordt

Iemand vroeg me hoe laat het was - en ik vertelde hem dat het nu was

Hij vroeg me wat dat zou kunnen betekenen, maar de tijd liet het niet toe

Dus gaf ik mijn horloge weg aan een passerende zakenman

Nou, ik hoop dat hij het nu begrijpt, want ik heb mijn best gedaan

Het werd vroeg, dus ik rende weg van daar

Met die oude aarde onder mijn voeten

En nieuw stof in mijn haar

Nou, ik rende een tijdje door, naar de andere kant van de stad

Mijn kleren waren gekreukt en mijn sokken vielen naar beneden

Maar ik kon niet stoppen om ze omhoog te trekken, uit angst dat ik te laat zou zijn

Dus ik bleef over de weg rennen totdat ik de poort zag -

Van het Early Bird Cafe, gloeiend goud als de zon

Iedereen bleef zingen en zei:

"Kom binnen, we zijn net begonnen!"

Dus ik ging meteen naar binnen en ik ging zitten en bestelde wat wijn

Het gesprek was snel en slim, en de vrouwen waren allemaal in orde

Charlotte vroeg me waar ik was geweest met haar jade en ivoren ogen

Ik vertelde haar dat ik was opgehangen, met een bedelaar in vermomming

Nou, ze lachte als tempelklokken

Kuste me op de wang en zei:

«Je weet dat het soms moeilijk is om te leven...

Maar het is makkelijk...

Dood zijn!"