Untitled #12 - John Frusciante

Blind your head in catastrophes

Icicles

No-one's fed in cycles led by cycles dead

Ask to shine the flag

Love is distance and blue sits like apples bite

And flows through our hands

I said «Hi» to a man who shot his sister

Panned through the station

And jumped in front of a train

Said «I'm a bit confused to meet you»

Life’s what scissors do to a day

So their smile paves the way

Sand drips with waves

And clouds my head cause I’m a fortune fellas bed

And I’m the tunes played by the goons

Who ride a fairy’s wombs

And stole the road the other way

And sold tomorrow to yesterday and

I know the feeling of pushing you out of a building

Tiny people pulsating hit the sky

Still the ground got up and wiped your face

You expected to fly, wind up your misfortune

Sling 'em to a Maître d'

Who wears dead butterflies on his face

And is hoping to grow wings

He really wants to tell you

«Hey give your tears to today»

Grind yourself souvenirs under your stolen years

Under your pocket

Your hands getting numb, been hurt in grinds jive

Do the avenues that seem to meet defeat you?

Did you ever try to hug the sky, behind your head?

I walked forever sightseeing a screen

Shuffled a mean green ping

Dives head first into a hole in the water

Drives side to side like a floating machine

Dove dancing to a fable told to a sea of disintegration

Crawl to a celebration of dirt that leaves the taste of wine

Sucked from a hair that digs into the darkness

Full of the fair that my head rides

I slide your kind through a ladder

Hanging on a star

Stray close so far

Away from the climb

A tape like section, of introspection

To rewind would be to recline

Hit the pounds underlying gently

Ride on the side

Tell your problems to zero

He’s got nothing to hide

Verblind je hoofd bij rampen

ijspegels

Niemand wordt gevoed in cycli geleid door cycli dood

Vraag om de vlag te laten schijnen

Liefde is afstand en blauw zit als appels bijten

En stroomt door onze handen

Ik zei 'hallo' tegen een man die zijn zus neerschoot

Door het station gepand

En sprong voor een trein

Zei: "Ik ben een beetje in de war je te ontmoeten"

Het leven is wat een schaar doet met een dag

Dus hun glimlach baant de weg

Zand druipt met golven

En mijn hoofd vertroebelt omdat ik een fortuinlijk bed ben

En ik ben de deuntjes gespeeld door de goons

Wie rijden op de baarmoeder van een fee

En stal de weg de andere kant op

En morgen tot gisteren verkocht en

Ik ken het gevoel om je uit een gebouw te duwen

Kleine pulserende mensen raken de lucht

Toch stond de grond op en veegde je gezicht af

Je verwachtte te vliegen, je ongeluk te beëindigen

Slinger ze naar een Maître d'

Wie draagt ​​dode vlinders op zijn gezicht

En hoopt vleugels te krijgen

Hij wil het je echt vertellen

"Hé, geef je tranen maar aan vandaag"

Vermaal jezelf souvenirs onder je gestolen jaren

Onder je zak

Je handen worden gevoelloos, zijn gekwetst in maals jive

Versla je de wegen die je lijken te ontmoeten?

Heb je ooit geprobeerd de lucht achter je hoofd te knuffelen?

Ik liep voor altijd langs een scherm

Een gemene groene ping geschud

Duikt met het hoofd eerst in een gat in het water

Rijdt heen en weer als een zwevende machine

Duif die danst op een fabel verteld op een zee van desintegratie

Kruip naar een feest van vuil dat de smaak van wijn achterlaat

Gezogen uit een haar dat in de duisternis graaft

Vol van de kermis die mijn hoofd berijdt

Ik schuif jouw soort door een ladder

Aan een ster hangen

Tot nu toe dichtbij

Weg van de klim

Een tape-achtige sectie, van introspectie

Terugspoelen is achterover leunen

Raak de onderliggende ponden zachtjes aan

Aan de kant rijden

Vertel uw problemen tot nul

Hij heeft niets te verbergen