Zen - John Cale

It’s midnight

And our silver tongued obsessions come at us out of the dark

Scrambling to be recognised before tearing themselves apart

It’s zen and the art of Bollywood

Heroes turning on a spit

The lovers unable to resolve a pre-historic bitch

We don’t know the half of it

Clever is as clever does

His drawn lights sparkling on a merry-go-round

Hypnotising everyone on it

In zen and the art of forgery we’re losing control of light

DeLorian, Picasso, Mondre and El Greco some one’s gonna pay the price

If I didn’t know you better than that

I’d never let you outta my sight

Where is the art of sorcery

We wanna be fooled again

Staggered by deception charmed into submission

Helpless as a deck of cards

It’s now the art of reality

Calling a spade a spade

Facing the obvious

A monkey and his grinder

But on a different plain

I see you clearly from day to day

As clearly as I see tonite

Keep talking said the slow-eyed Mandarin

«I've got nothing to say»

Meet me on the staircase on your way down

We’ll see if there’s been a mistake

In zen and the art of algebra

There is no value for time

Whatever thrives inside the dark

Decays on the outside

Het is middernacht

En onze obsessies met zilveren tong komen op ons af uit het donker

Klauteren om herkend te worden voordat ze zichzelf uit elkaar scheuren

Het is zen en de kunst van Bollywood

Helden die een spit aanzetten

De geliefden die een prehistorische teef niet kunnen oplossen

We weten de helft niet

Slim is net zo slim

Zijn getekende lichten fonkelen in een draaimolen

Iedereen op het hypnotiseren

In zen en de kunst van het vervalsen verliezen we de controle over het licht

DeLorian, Picasso, Mondre en El Greco, iemand gaat de prijs betalen

Als ik je niet beter kende dan dat

Ik zou je nooit uit mijn zicht laten

Waar is de kunst van het tovenarij?

We willen weer voor de gek gehouden worden

Gewankeld door bedrog gecharmeerd tot onderwerping

Hulpeloos als een spel kaarten

Het is nu de kunst van de realiteit

Een schop een schop noemen

Geconfronteerd met het voor de hand liggende

Een aap en zijn grinder

Maar op een andere vlakte

Ik zie je duidelijk van dag tot dag

Zo duidelijk als ik tonite zie

Blijf praten zei de trage Mandarijn

«Ik heb niets te zeggen»

Ontmoet me op de trap op weg naar beneden

We zullen zien of er een fout is gemaakt

In zen en de kunst van algebra

Tijd heeft geen waarde

Wat er ook gedijt in het donker

Vervalt aan de buitenkant