Magritte - John Cale

I forgotten how often we saw Magritte

He’s been much on my mind these days

Often we saw Magritte

Inside a canvas of blue saturated with beauty

In a web of glass

Pinned to the edges of vision

There’s a car-horn in the street outside

And a museum with its windows open

Often we saw Magritte

Running with the legends of conspicuous men

And how often we forgot Magritte

How we remembered him then

And worshipped at his feet

Pinned to the edges of vision

Somebody’s coming that hates us

Better watch the art

Upstairs there’s a canvas stretched

For umbrellas and bowler hats

Everybody knows Rene did that

Often we saw Magritte

Pinned to the edges of vision

Often we saw Magritte

We all know Rene did that

Often we saw Magritte

Ik ben vergeten hoe vaak we Magritte hebben gezien

Hij is tegenwoordig veel in mijn gedachten

Vaak zagen we Magritte

Binnen een canvas van blauw verzadigd met schoonheid

In een web van glas

Vastgemaakt aan de randen van het zicht

Er is een autoclaxon in de straat buiten

En een museum met de ramen open

Vaak zagen we Magritte

Hardlopen met de legendes van opvallende mannen

En hoe vaak zijn we Magritte vergeten?

Hoe we hem toen herinnerden?

En aanbeden aan zijn voeten

Vastgemaakt aan de randen van het zicht

Er komt iemand die ons haat

Beter naar de kunst kijken

Boven is een canvas uitgerekt

Voor paraplu's en bolhoeden

Iedereen weet dat Rene dat deed

Vaak zagen we Magritte

Vastgemaakt aan de randen van het zicht

Vaak zagen we Magritte

We weten allemaal dat Rene dat deed

Vaak zagen we Magritte