In The Shelter - Jimmy Buffett

In the shelter

In the mornin' as the sun was brightly gleaming

I heard her crying out, «What is it all about?

I just don’t know, but I can’t go back home.»

Lonely princess

All the days out on your own are growing empty

Nothing is going well

If you could only tell them how you feel

They’re too real to understand

Too many trite expressions

Ending in forced rejections long ago

Too many innocent faces

Too many far out places something’s wrong

Let me tell you that something’s wrong

It’s been that way so long, and it’s a shame

On the street car

To the city where she knows that she might lose it all

Riding for just a dime, takin' her own sweet time

And knowing well this could be her final fall

Past the boutique

Down the alley to the river, people pass her by

Sits on the big gray rocks, takes off her boots and socks

And knowing what she will do next just starts to cry

Too many small suggestions

Endin' in angry questions from her dad

Too many T.V. dinners

And everyone loves a winner, but she was lost

No one knows the trials she had

In the shelter

In the mornin' as the sun was brightly gleaming

I heard her crying out, «What is it all about?

I just don’t know, but I can’t go back home.»

Lord, I just don’t know, but I can’t go back home

In de opvang

In de ochtend terwijl de zon fel straalde

Ik hoorde haar roepen: «Waar gaat het allemaal om?

Ik weet het gewoon niet, maar ik kan niet terug naar huis.»

Eenzame prinses

Alle dagen in je eentje worden leeg

Niets gaat goed

Kon je ze maar vertellen hoe je je voelt

Ze zijn te echt om te begrijpen

Te veel afgezaagde uitdrukkingen

Lang geleden geëindigd in gedwongen afwijzingen

Te veel onschuldige gezichten

Te veel afgelegen plaatsen is er iets mis

Laat me je vertellen dat er iets mis is

Dat is al zo lang zo, en het is jammer

In de straatauto

Naar de stad waar ze weet dat ze alles zou kunnen verliezen

Voor slechts een dubbeltje rijden, haar eigen tijd nemen

En goed wetende dat dit haar laatste val zou kunnen zijn

Voorbij de boetiek

In de steeg naar de rivier lopen mensen langs haar

Zit op de grote grijze rotsen, trekt haar laarzen en sokken uit

En als ze weet wat ze gaat doen, begint ze gewoon te huilen

Te veel kleine suggesties

Eindigt met boze vragen van haar vader

Te veel tv-diners

En iedereen houdt van een winnaar, maar ze was verdwaald

Niemand kent de beproevingen die ze had

In de opvang

In de ochtend terwijl de zon fel straalde

Ik hoorde haar roepen: «Waar gaat het allemaal om?

Ik weet het gewoon niet, maar ik kan niet terug naar huis.»

Heer, ik weet het gewoon niet, maar ik kan niet terug naar huis