He Went To Paris - Jimmy Buffett

He went to Paris

Looking for answers

To questions that bothered him so He was impressive

Young and aggressive

Saving the world on his own

Warm summer breezes

And french wines and cheeses

Put his ambitions at bay

Summers and winters

Scattered like splinters

And four or five years slipped away

He went to England

Played the piano

And married an actress named Kim

They had a fine life

She was a good wife

And bore him a young son named Jim

And all of the answers

To all of the questions

Locked in his attic one day

He liked the quiet

Clean country living

And twenty more years slipped away

Well, the war took his baby

Bombs killed his lady

And left him with only one eye

His body was battered

His whole world was shattered

And all he could do was just cry

While the tears were a' fallin'

He was recallin'

The answers he never found

So he hopped on a freighter

Skidded the ocean

And left England without a sound

Now he lives in the islands

Fishes the pylons

And drinks his green label each day

He’s writing his memoirs

And losing his hearing

But he don’t care what most people say

«Through eighty six years

Of perpetual motion,»

If he likes you, he’ll smile and he’ll say

«Jim, some of it’s magic

And some of it’s tragic

But I had a good life all the way»

He went to Paris

Looking for answers

To questions that bothered him so

Hij ging naar Parijs

Op zoek naar antwoorden

Op vragen die hem dwars zaten, dus hij was indrukwekkend

Jong en agressief

De wereld in zijn eentje redden

Warme zomerbriesjes

En Franse wijnen en kazen

Zet zijn ambities op een afstand

Zomers en winters

Verstrooid als splinters

En vier of vijf jaar glipte weg

Hij ging naar Engeland

Speelde de piano

En trouwde met een actrice genaamd Kim

Ze hadden een goed leven

Ze was een goede vrouw

En baarde hem een ​​jonge zoon genaamd Jim

En alle antwoorden

Op alle vragen

Op een dag opgesloten op zijn zolder

Hij hield van de stilte

Schoon landleven

En nog twintig jaar glipten weg

Nou, de oorlog heeft zijn baby gestolen

Bommen doodden zijn vrouw

En liet hem achter met slechts één oog

Zijn lichaam was gehavend

Zijn hele wereld was verbrijzeld

En het enige wat hij kon doen, was huilen

Terwijl de tranen een' fallin' waren

Hij herinnerde zich

De antwoorden die hij nooit heeft gevonden

Dus stapte hij op een vrachtschip

De oceaan slippen

En verliet Engeland zonder een geluid

Nu woont hij op de eilanden

Vist de pylonen

En drinkt elke dag zijn groene label

Hij schrijft zijn memoires

En zijn gehoor verliezen

Maar het kan hem niet schelen wat de meeste mensen zeggen

«Tot zesentachtig jaar»

van perpetuum mobile,»

Als hij je leuk vindt, lacht hij en zegt hij:

«Jim, een deel van het is magie

En een deel ervan is tragisch

Maar ik heb de hele tijd een goed leven gehad»

Hij ging naar Parijs

Op zoek naar antwoorden

Op vragen die hem zo dwarszaten