Late Bloomer - Jenny Lewis

When I turned 16, I was furious and restless

Got a Chelsea Girl haircut and a plane ticket to Paris.

I stayed there with a pansy, he had a studio in the seventh

Lost his lover to a sickness, I slept beside him in his bed.

That’s when I met Nancy, she was smoking on a gypsy

She had a ring in her nose and her eyes were changing like moonstones.

She said «Open up late bloomer, it will make you smile.

I can see that fire burning in you, little child.»

Nancy came from Boston, she got in trouble very often

Cause her parents had forgotten her, she escaped over the pond.

She was searching for the writer of a song that made her shiver

She listened over and over on her Walkman cassette.

She said «Come with me late bloomer, for a little while.

I wanna see that fire burning in you, little child.»

How could I resist her, I had longed for a big sister

And I wanted to kiss her, but I hadn’t the nerve.

We found the writer, he was just some kid from Boston.

I was jealous as I watched him talking to her.

But man was I astonished, didn’t look like no Adonis,

But as Nancy had promised, he was heavy as lead.

And he said «Come with us, late bloomer, for a little while.

We wanna feel that fire burning in you, little child.»

Forgive me my candor, but I just had to have her.

And at the time I didn’t mind sharing with him.

We rode in silence, all the way back to the seventh,

And I promised I’d write her but I never did.

And she said, «Au revoir, late bloomer, for a little while.

You gotta keep the fire burning in you, little child.»

Toen ik 16 werd, was ik woedend en rusteloos

Ik heb een Chelsea Girl-kapsel en een vliegticket naar Parijs.

Ik verbleef daar met een viooltje, hij had een studio in de zevende

Verloor zijn geliefde door een ziekte, ik sliep naast hem in zijn bed.

Toen ontmoette ik Nancy, ze rookte op een zigeuner

Ze had een ring in haar neus en haar ogen veranderden als maanstenen.

Ze zei: "Maak je laatbloeier open, je zal er van glimlachen.

Ik zie dat vuur in je branden, klein kind.»

Nancy kwam uit Boston, ze had heel vaak problemen

Omdat haar ouders haar vergeten waren, ontsnapte ze over de vijver.

Ze was op zoek naar de schrijver van een nummer dat haar deed huiveren

Ze luisterde keer op keer op haar Walkman-cassette.

Ze zei: "Kom een ​​tijdje met me mee, laatbloeier.

Ik wil dat vuur in je zien branden, klein kind.»

Hoe kon ik haar weerstaan, ik had naar een grote zus verlangd

En ik wilde haar kussen, maar ik durfde niet.

We hebben de schrijver gevonden, hij was gewoon een jongen uit Boston.

Ik was jaloers toen ik hem met haar zag praten.

Maar man was ik verbaasd, zag er niet uit als geen Adonis,

Maar zoals Nancy had beloofd, was hij loodzwaar.

En hij zei: "Kom een ​​poosje met ons mee, laatbloeier.

We willen dat vuur in je voelen branden, klein kind.»

Vergeef me mijn openhartigheid, maar ik moest haar gewoon hebben.

En op dat moment vond ik het niet erg om met hem te delen.

We reden in stilte, de hele weg terug naar de zevende,

En ik beloofde haar dat ik haar zou schrijven, maar dat heb ik nooit gedaan.

En ze zei: «Au revoir, laatbloeier, voor een tijdje.

Je moet het vuur in je laten branden, klein kind.»