Remembrance - Jehst

«The day he died was Sunday.

We were sitting around the television,

and the program was interrupted.

The announcer…

Said that… he had been shot

We looked at each other, there was not much to say, we had been unable to save

him.

We felt guilty about that.

And we were a bit apprehensive too,

because we knew that there was an eerie quiet in the community which might

explode at any moment

But that afternoon, as the Sun went down, as we walked the streets and the

lights came on.

Everybody looked…

We shook hands, we talked, and we remembered.

But we knew then that somebody

greatly important to all of us was gone

And he wouldn’t be back again"

«You know, the news of his death, just, actually, split me open right away

I thought that, actually, that was a declaration of war.

We gotta pay him back,

you know.»

«I felt that people seemed edgy that day.

By the time we got there, I think,

half of the hall was filled.

But we did get seats.

Then, while everybody’s

eyes were fixed on the two men in the middle, the shotgun blast went off.

At that time there was utter chaos.

People were screaming and hitting the

floor.

You could hear all the chairs coming down.

But I saw a brother run up

the stage, so I thought, 'Oh, I’ll follow him' and see if I can get to Billy.'»

«De dag dat hij stierf was zondag.

We zaten rond de televisie,

en het programma werd onderbroken.

De omroeper…

Zei dat... hij was neergeschoten

We keken elkaar aan, er was niet veel te zeggen, we hadden niet kunnen redden

hem.

We voelden ons daar schuldig over.

En we waren ook een beetje ongerust,

omdat we wisten dat er een griezelige stilte heerste in de gemeenschap die misschien

exploderen op elk moment

Maar die middag, toen de zon onderging, terwijl we door de straten liepen en de...

lichten gingen aan.

Iedereen keek…

We schudden elkaar de hand, we praatten en we herinnerden het ons.

Maar we wisten toen dat iemand

heel belangrijk voor ons allemaal was weg

En hij zou niet meer terugkomen'

"Weet je, het nieuws van zijn dood, spleet me gewoon meteen open"

Ik dacht dat dat eigenlijk een oorlogsverklaring was.

We moeten hem terugbetalen,

je weet wel."

«Ik had het gevoel dat mensen die dag gespannen leken.

Tegen de tijd dat we daar aankwamen, denk ik,

de helft van de zaal was gevuld.

Maar we kregen wel stoelen.

Dan, terwijl iedereen

ogen waren gericht op de twee mannen in het midden, het geweerschot ging af.

Op dat moment was er een totale chaos.

Mensen schreeuwden en sloegen op de

vloer.

Je hoorde alle stoelen naar beneden komen.

Maar ik zag een broer aanrennen

het podium, dus ik dacht: 'O, ik zal hem volgen' en kijken of ik bij Billy kan komen.'»