City of Industry - Jehst

Air poured, my thoughts shrouded by cloud forms

The land ravaged in the wake of this ground war

The quintessential outlaw

Eye of the storm, my tears fall as a torrential downpour

The flood, your death wish written in blood

I came in from the cold, clothes dripping with mud

Gripping a club, primitive, as Stig of the Dump

Swinging a punch, the bad seed pick of the bunch

I drink black rain, take another swig and I’m drunk

Taste venom on the tip of my tongue, my lips cold

Spitting out toxins I couldn’t dissolve or withhold

I never sold my soul for fool’s gold

So I’m still free, but too numb to feel pity

Some broke down, now the steel city’s a ghost town

Snowflakes cover the ground in white carpets

Seasons of espionage as time passes

The lion hearted, survival of the hardest artist

My open arms embrace darkness

Still craving carnage and infamy

But even parasites starve in this carcass of industry

You can see me as cynical, trapped in my own gothic vision

Encapsulating chaos in this composition

Calculated like the lies of a politician

Gripping the slingshot, I size up the opposition

I drop a match in the clouds and watch the flames rise

Fire water falling from these grey skies

To painted train lines, chrome over red brick

Reflective, like a gemstone in a cesspit

Jehst gives belief to a skeptic

The truth neglected like open wounds that turn septic

Infected by the forked tongue of a liar

Now my thoughts are the colour of fire

And my night’s spent bunnin' the kaya

Unspired by the freak show

I see ghosts dance in the trail of my weed smoke

My words are folklore, that survived the Cold War

New World Order and so forth

I go north, ankle-deep in snowfall

Leaping over dry stone walls with a holdall

Steam clouds rise from my fiery breath

It’s the last twilight before the silence of death

Lucht stroomde, mijn gedachten gehuld in wolkenvormen

Het land verwoest in de nasleep van deze grondoorlog

De typische outlaw

Oog van de storm, mijn tranen vallen als een stortbui

De zondvloed, je doodswens in bloed geschreven

Ik kwam binnen uit de kou, kleren druipend van de modder

Een club pakken, primitief, als Stig of the Dump

Een klap uitdelen, de slechte zaadpluk van het stel

Ik drink zwarte regen, neem nog een slok en ik ben dronken

Proef gif op het puntje van mijn tong, mijn lippen koud

Gifstoffen uitspugen die ik niet kon oplossen of achterhouden

Ik heb mijn ziel nooit voor gek goud verkocht

Dus ik ben nog steeds vrij, maar te verdoofd om medelijden te hebben

Sommige gingen kapot, nu is de stalen stad een spookstad

Sneeuwvlokken bedekken de grond in witte tapijten

Seizoenen van spionage naarmate de tijd verstrijkt

Het leeuwenhart, overleving van de moeilijkste artiest

Mijn open armen omarmen de duisternis

Nog steeds hunkerend naar bloedbad en schande

Maar zelfs parasieten verhongeren in dit karkas van de industrie

Je kunt me zien als cynisch, gevangen in mijn eigen gotische visie

Chaos inkapselen in deze compositie

Berekend als de leugens van een politicus

Ik grijp de katapult en vergroot de oppositie

Ik laat een lucifer in de wolken vallen en zie de vlammen opstijgen

Vuurwater dat uit deze grijze lucht valt

Om treinlijnen te schilderen, chroom over rode baksteen

Reflecterend, als een edelsteen in een beerput

Jehst geeft geloof aan een scepticus

De waarheid verwaarloosd als open wonden die septisch worden

Besmet door de gespleten tong van een leugenaar

Nu hebben mijn gedachten de kleur van vuur

En mijn nacht doorgebracht met bunnin' the kaya

Niet geïnspireerd door de freakshow

Ik zie geesten dansen in het spoor van mijn wietrook

Mijn woorden zijn folklore, die de Koude Oorlog heeft overleefd

Nieuwe Wereldorde enzovoort

Ik ga naar het noorden, tot mijn enkels in de sneeuwval

Met een reistas over droge stenen muren springen

Stoomwolken stijgen op uit mijn vurige adem

Het is de laatste schemering voor de stilte van de dood