1979 - Jehst

I bleed liquid gold and slur speech in a cryptic code

my feet slipping on this twisted road

only the mystic knows the lone figure in the distance

no bigger than the sum of his enscriptions

or the extent of his conviction

I’ll sip vitamin enriched liquid diction

and digest fiction for culture, i force fed code the monster

my head and net connected by a pole

Try to hold things together like the skins i fold

take my food for thought with a pinch of salt

true to form, my sin results in self doubt

look into my eyes i dont need to spell it out

you can see it, how i tripped and fell down

and picked myself up, turned myself round from the cliffs edge

and staggered home like a misled piss head

i put up a fight, till my fist bled

I choke on lead, until my spits red

when i step outside to get a quick breath of fresh debt

no theres no air left, and 50\\\\\\\\% of us couldnt care less, i bare flesh

exposed to the cancerous light like tearing the film, out ya cameras

im still ravenous, i feel my stomach acid

keep burning as i work towards another classic

melt ya plastic chat snatch ya comfort blanet

in this cold world your naked and un-attractive

and ya tactics are underhanded

i hibernate through the winter

and wait for the summer madness

Call me the dirty stop out, fetus on the couch

stout on my breath and a bad case of desert mouth

forever drowing my pain in the pleasent sound of whispered words and rainfall

on little ground

gaged and bound with no hope of gettin out

save the secrets and lies, im trying to settle down

but like the weather now, im unpredictable

my hates bitter but my loves unconditional

living in this digital age, these are strange days

my rage tamed, and freed on the same page

i make waves, till i wash away the refuge

god of the sea, these are the eight moons of neptune

i make moves to refuge, but dont sleep

i walk the street, with a rose in my teeth

and a bitter sweet song in my heart

i take every step, the hard headed dont ever rest

so till the very end, i wont ever rest

i serenade my angel with every breath god sends

in rememerence of lost friends

whenever my cold tent drops, i know what went on then

provokes me to focus ahead

close my eyes and get close to the dead

Im the ghost that begs to be released from limbo

between two worlds like the theif at the window

Ik bloed vloeibaar goud en scheldwoorden in een cryptische code

mijn voeten glijden uit op deze kronkelige weg

alleen de mysticus kent de eenzame figuur in de verte

niet groter dan de som van zijn inscripties

of de omvang van zijn veroordeling

Ik drink met vitamine verrijkte vloeibare dictie

en verwerk fictie voor cultuur, ik forceer code het monster

mijn hoofd en net verbonden door een paal

Probeer dingen bij elkaar te houden, zoals de skins die ik vouw

neem mijn stof tot nadenken met een korreltje zout

trouw aan vorm, mijn zonde resulteert in twijfel aan mezelf

kijk me in de ogen, ik hoef het niet te spellen

je kunt het zien, hoe ik struikelde en viel

en mezelf opraapte, mezelf omdraaide vanaf de rand van de klif

en strompelde naar huis als een misleide piskop

ik heb gevochten, tot mijn vuist bloedde

Ik stik in de lijn, totdat mijn spuug rood wordt

wanneer ik naar buiten stap om snel een nieuwe schuld op te snuiven

nee er is geen lucht meer en 50\\\\\\\\% van ons kan het niets schelen, ik ben naakt

blootgesteld aan het kankerachtige licht, zoals het scheuren van de film, uit je camera's

ik ben nog steeds uitgehongerd, ik voel mijn maagzuur

blijf branden terwijl ik aan een nieuwe klassieker toewerk

smelt je plastic chat grijp je troostendeken

in deze koude wereld ben je naakt en onaantrekkelijk

en je tactieken zijn achterbaks

ik overwinter de winter door

en wacht op de zomergekte

Noem me de vuile stop, foetus op de bank

stout op mijn adem en een slecht geval van woestijnmond

voor altijd mijn pijn verdrinkend in het aangename geluid van gefluisterde woorden en regen

op kleine grond

vastgebonden en vastgebonden zonder hoop om eruit te komen

bewaar de geheimen en leugens, ik probeer te settelen

maar zoals het weer nu, ik ben onvoorspelbaar

mijn haat bitter maar mijn liefdes onvoorwaardelijk

leven in dit digitale tijdperk, het zijn vreemde dagen

mijn woede getemd en bevrijd op dezelfde pagina

ik maak golven, totdat ik de toevlucht wegspoel

god van de zee, dit zijn de acht manen van Neptunus

ik maak bewegingen om te vluchten, maar slaap niet

ik loop over straat, met een roos tussen mijn tanden

en een bitterzoet lied in mijn hart

ik zet elke stap, de koppige rust nooit

dus tot het einde zal ik nooit rusten

ik zing mijn engel met elke ademtocht die God stuurt

ter nagedachtenis aan verloren vrienden

wanneer mijn koude tent valt, weet ik wat er toen gebeurde

daagt me uit om me vooruit te concentreren

sluit mijn ogen en kom dicht bij de doden

Ik ben de geest die smeekt om verlost te worden uit het ongewisse

tussen twee werelden zoals de dief bij het raam