Sea Green, See Blue - Jaymay, Jared Engel

«Won't you miss me?»

You said inside grand central station

And your eyes grew red and wild before the chasin'

I felt your body move through my coat

I felt your footsteps silent but heavy, you followed me onto the shuttle

Tapped my shoulder one last time

And that was all

That was all

Hmm

I miss the winter just because I miss when I knew you best

I miss the typewriter in the basement

I miss making your room a mess

I miss not being misused

I miss it all, so I guess I lose

Sea green, see blue

Hmm

September 2nd to April 13th, but who’s counting?

Song after song after song after song amounting into mountains

He told me you beat her up

Behold the «Super Keith» on the cup

What’s up, enough’s enough, where’s my morning coffee?

I regret every single thing I ever said, I said those things too softly

Hmm

There was you, there was me

In the room with the alcoholic guest

You asked if we should sleep on these cardboard sheets

I said: «Yes, okay, let’s,»

And the sculptor we hardly knew

His limbs were lying askew

Sea green, see blue

Hmm

You tossed your phone fifty feet in the air, I can’t believe you caught it

You said whatever you wanted to as long as you thought it should be true

You dream, you make movies, you dance

You moved to Montreal to be closer to France

How’s that working out?

How’s the music, how’s the food?

I know you won’t stay there forever

I know you’re gonna move again, and again and again…

Hmm

This is crazy, but I know I left you to be with your art

You always put me first, and somehow that broke my heart

'Cause it’s not my place to choose

My first love, and my only muse

Sea green, see blue

Hmm

"Wil je me niet missen?"

Je zei in Grand Central Station

En je ogen werden rood en wild voor de achtervolging

Ik voelde je lichaam door mijn jas bewegen

Ik voelde je voetstappen stil maar zwaar, je volgde me op de shuttle

Nog een laatste keer op mijn schouder getikt

En dat was alles

Dat was alles

Hmm

Ik mis de winter gewoon omdat ik mis de tijd dat ik je het beste kende

Ik mis de typemachine in de kelder

Ik mis het om van je kamer een rommel te maken

Ik mis het niet misbruikt te worden

Ik mis het allemaal, dus ik denk dat ik verlies

Zeegroen, zie blauw

Hmm

2 september tot 13 april, maar wie telt er?

Nummer na nummer na nummer na nummer in de bergen

Hij vertelde me dat je haar in elkaar had geslagen

Zie de «Super Keith» op de beker

Wat is er, genoeg is genoeg, waar is mijn ochtendkoffie?

Ik heb spijt van alles wat ik ooit heb gezegd, ik zei die dingen te zacht

Hmm

Daar was jij, daar was ik

In de kamer met de alcoholische gast

Je vroeg of we op deze kartonnen lakens moesten slapen

Ik zei: "Ja, oké, laten we,"

En de beeldhouwer die we nauwelijks kenden

Zijn ledematen lagen scheef

Zeegroen, zie blauw

Hmm

Je hebt je telefoon vijftien meter in de lucht gegooid, ik kan niet geloven dat je hem hebt opgevangen

Je zei wat je wilde, zolang je dacht dat het waar moest zijn

Je droomt, je maakt films, je danst

Je bent naar Montreal verhuisd om dichter bij Frankrijk te zijn

Hoe gaat dat?

Hoe is de muziek, hoe is het eten?

Ik weet dat je daar niet voor altijd zult blijven

Ik weet dat je weer gaat verhuizen, en opnieuw en opnieuw...

Hmm

Dit is gek, maar ik weet dat ik je heb achtergelaten om bij je kunst te zijn

Je zette mij altijd op de eerste plaats, en op de een of andere manier brak dat mijn hart

Omdat het niet mijn plaats is om te kiezen

Mijn eerste liefde en mijn enige muze

Zeegroen, zie blauw

Hmm