Snooze Button, Gruesome Features - Jam Baxter

Verse 1

He slept through it, bled fluids

Sank in it and swam to sea

Dreaming of his killer, sticking stings in his hands and feet

Sharpening the tangled teeth, twist them round his jaw liner

Skewered every organ, glued loosely to his warped spine

His self-seared griddled skin seems seamless

Never dazzled by their flashing LED Jesus

But the grainy jets of pressure spewing from a squeezed fetus

Sandblasted every sleepless second from the sea creatures

We, the undersigned, slumbered on the underside of HMS Slash-and-Burn

Sailing through the troubled sky

Face-up in some swamp as millions of jungle flies slide down our nails

Curling ever longer up the vines

Electric blue dagger sliced his head in two

And now he’s half asleep, and half ejected in a petting zoo

Losing count of countless hopping sheep that never let him through

Screaming, 'We'd be better off beheading you.'

Guess it’s true

Verse 2

I slept through it, let’s do it

Fill me in in four minutes

Spend the fifth spewing disbelief until my fourth Guinness

What do you mean, 'it's all finished'?

Fucking backstabbers

Which gang of youths slashed my hammock cut from bandannas?

Haphazard, hazy figure drifting in the warm brine

He left forty winking widows on the shoreline

I swore blind I never tasted evil as I stand covet

Then they saw the keys to Hell, gleaming in my back pocket

Ah, nothing

I’m above suspicion, was I dreaming, drunk, propping up the pub with double

vision?

'Till fate brought a pile of files plundered from a sunken prison

Every unforgiven act was cataloged and numbered in them

He said it with the kind of crumpled arrogance reserved for every squashed sack

of scum that runs the battlements

And that was it

Top board, chloroform, belly flop, trust

You’ll have found a bed of tenners when that penny drops

Verse 3

I slept through it, bet you it backfires later

Snoozing on the circle line, tapped by a stranger

'I think you missed your stop,' he said, pointing at the carbon dust

Trust me, I couldn’t yam the tramadol fast enough

Parking up the spy plane, puking on the dashboard

And cutting bits of ultra out the engine with a hacksaw

Is routine procedure when you’re scratching at the backdoor

To every nightmarish situation you could plan for

I think I saw it aura, start to end

Must have steamrolled my damn face across the stars again

I should have circled every murder merchant with a marker pen

So when they don a mask and start charging we can laugh at them

Oh well, next time

Just hold this tonne of filth

I’m still reeling off the cascades of multicoloured silks

Just the moldy-covered guilt for the twisted little glutton

I got a fist full of minutes when his finger hit the button

Sitting on the edge of it all, pressed to the wall

Marinating in some sick, sweet sauce evaporating

These patterns changing, faster than the ill-painted, ill-faces

Littered all upon them, watch him build cages

Tick, basic installation, lifetimes of information’s

Stored on the blemish of this illustration

Ripped invitations, littered in a little basement

'Please attend a crash course in fitting into his equation'

Televised mission statement

The red eye reduction can’t quell the dark crimson irises behind the sunken

sockets

Not a knife to cut them

Red hot, giant mushrooms, handshakes all round

High five, fine eruption, hide in London’s undercurrents

Love to love them, learn to leave them

One singular sun blushed, eternal season

Reeling into distant futures, fingers of forgotten ages

Prised off the shiny, newer models, confiscated

Fetch them at the end

Pixelated God’s telescopic lenses, sitting taking shots

The great grand electric killers never knock

Apart from when they’re sure you’ll let them in and let them cotch

Let them off

They’re all just naturalised, clandestine movements that tranquilise mutants

That sat inside, eulogise yourself

And if you’re speechless, it speaks for itself

Deleted in a scream and a squelch

I sit in a circle where I filed a thousand solaces

Cycle spinning on a ship

Once I was an honest kid, office in the sky, house inspectors from the suited

age

Who are they?

Answer’s on a postcard, but who can say?

Take these, two a day

Have a lolly, shutup

Of course you ate the pavement kid, you had a shoddy run-up

Drug up any wide-eyed, long of the tooth, crew of dreamers

Grin as the ballistic missiles shoot them through their gruesome features

Vers 1

Hij sliep er doorheen, bloedde vloeistoffen

Zonk erin en zwom naar zee

Dromen van zijn moordenaar, steken in zijn handen en voeten steken

Slijp de verwarde tanden, draai ze rond zijn kaakvoering

Pries aan elk orgaan, losjes vastgelijmd aan zijn verwrongen ruggengraat

Zijn zelf aangebraden geroosterde huid lijkt naadloos

Nooit verblind door hun knipperende LED Jezus

Maar de korrelige drukstralen die uit een samengeperste foetus komen

Elke slapeloze seconde gezandstraald door de zeedieren

Wij, ondergetekende, sliepen op de onderkant van HMS Slash-and-Burn

Zeilen door de onrustige lucht

Face-up in een moeras terwijl miljoenen junglevliegen over onze nagels glijden

Steeds langer de wijnstokken opkrullen

Elektrisch blauwe dolk sneed zijn hoofd in twee

En nu slaapt hij half en wordt hij half uitgeworpen in een kinderboerderij

De tel kwijt van talloze hoppende schapen die hem nooit doorlieten

Schreeuwend: 'We kunnen je beter onthoofden.'

Denk dat het waar is

Vers 2

Ik heb er doorheen geslapen, laten we het doen

Laat me over vier minuten weten

Besteed de vijfde ongeloof spuwend tot mijn vierde Guinness

Wat bedoel je, 'het is allemaal voorbij'?

Verdomde achterbaksers

Welke bende jongeren heeft mijn hangmat uit bandana's gesneden?

Toevallige, wazige figuur drijvend in de warme pekel

Hij liet veertig knipogende weduwen achter op de kustlijn

Ik zwoer blind dat ik nooit kwaad heb geproefd, omdat ik begerig ben

Toen zagen ze de sleutels van de hel glinsteren in mijn achterzak

Ach, niets

Ik sta boven verdenking, was ik aan het dromen, dronken, de kroeg steunend met dubbel?

visie?

'Tot het lot een stapel dossiers bracht die waren geplunderd uit een verzonken gevangenis'

Elke niet-vergeven handeling werd erin gecatalogiseerd en genummerd

Hij zei het met het soort verfrommelde arrogantie dat voorbehouden is aan elke geplette zak

van uitschot dat de kantelen bestuurt

En dat was het

Topboard, chloroform, buikflop, trust

Je hebt een bed van tientjes gevonden als dat kwartje valt

Vers 3

Ik heb er doorheen geslapen, ik wed dat het later averechts werkt

Snoozen op de cirkellijn, getikt door een vreemdeling

'Volgens mij heb je je halte gemist,' zei hij, wijzend op het koolstofstof

Geloof me, ik kon de tramadol niet snel genoeg maken

Het spionagevliegtuig parkeren, kotsen op het dashboard

En stukjes ultra uit de motor snijden met een ijzerzaag

Is een routineprocedure als je aan de achterdeur krabt?

Op elke nachtmerrieachtige situatie die je maar kunt bedenken

Ik denk dat ik het zag aura, begin tot eind

Moet mijn verdomde gezicht weer over de sterren hebben gerold

Ik had elke moordverkoper moeten omcirkelen met een markeerstift

Dus als ze een masker opzetten en beginnen op te laden, kunnen we om ze lachen

Nou ja, de volgende keer

Houd deze ton vuil vast

Ik ben nog steeds aan het bijkomen van de watervallen van veelkleurige zijde

Alleen het beschimmelde schuldgevoel voor de verwrongen kleine veelvraat

Ik kreeg een vuist vol minuten toen zijn vinger op de knop drukte

Zittend op de rand van alles, tegen de muur gedrukt

Marineren in wat zieke, zoete saus die verdampt

Deze patronen veranderen, sneller dan de slecht geschilderde, slechte gezichten

Bezaaid met hen, kijk hoe hij kooien bouwt

Vink aan, basisinstallatie, levensduur van informatie

Opgeslagen op de vlek van deze illustratie

Geripte uitnodigingen, bezaaid in een kleine kelder

'Volg alsjeblieft een spoedcursus om in zijn vergelijking te passen'

Op de televisie uitgezonden missieverklaring

De rode-ogenreductie kan de donkere karmozijnrode irissen achter de verzonken niet onderdrukken

stopcontacten

Geen mes om ze te snijden

Roodgloeiend, gigantische paddenstoelen, overal handdrukken

High five, fijne uitbarsting, verstoppen in de onderstroom van Londen

Houd ervan om van ze te houden, leer ze te verlaten

Een enkelvoudige zon bloosde, eeuwig seizoen

Haasten in verre toekomsten, vingers van vergeten eeuwen

Gekozen voor de glanzende, nieuwere modellen, in beslag genomen

Haal ze aan het einde op

Pixelated Gods telescopische lenzen, zittend fotograferen

De grote elektrische moordenaars kloppen nooit

Behalve wanneer ze zeker weten dat je ze binnenlaat en ze laat kokhalzen

Laat ze los

Het zijn allemaal genaturaliseerde, clandestiene bewegingen die mutanten kalmeren

Dat zat binnen, loof jezelf

En als je sprakeloos bent, spreekt het voor zich

Verwijderd in een schreeuw en een squelch

Ik zit in een kring waar ik duizend troost heb gebracht

Fietsen op een schip

Ooit was ik een eerlijk kind, kantoor in de lucht, huisinspecteurs van de geschikte

leeftijd

Wie zijn zij?

Het antwoord staat op een ansichtkaart, maar wie zal het zeggen?

Neem deze, twee per dag

Veel plezier, zwijg

Natuurlijk at je de stoepjongen op, je had een slechte aanloop

Verdoven elke grote ogen, lange van de tand, bemanning van dromers

Grijns als de ballistische raketten ze door hun gruwelijke trekken schieten