Breakfast - Jam Baxter

Where are we?

My master the Magician in Black will see you now

In a café built high atop the edge of all morning

Cream uncoiling in the coffee she’s pouring

Aromatic mind ground down to the granules

Pebble dashed face like a crude child’s drawing

The same preamble

The old exit sign that glows green almost seems supernatural

The phone rings she presses cancel

And sinks back tied to an anchor entangled

Unless her dream steam rolls from stage fright

Then he ain’t gonna' fill the chair opposite and seem real

Fate he sealed by the same logic

That says «burn this whole place down for a free meal»

Unless time pays for seven year ransom

Disease ain’t gonna spare one dead relative

In that case the rums still on offer next door

A discounted flush for a handful of sedatives

With a facial expression that could paint a whole dead flooded city on the back

of any retina

In two seconds

Lips like a novel that’s barely worth reading

Eyes like abused tenants

Oil covered seagulls rife in the squelch of quick muttered pleasantry

The view outside was that long smashed ant farm

Buried in a year seven science class memory

I smiled

She looked up once

And mouthed the words «FUCK YOU» with all sincerity

My master the Magician in Black will see you now

I guess he didn’t see the menagerie of animals

Flapping in the strobe lit cover to the left

Or the tentacles creeping from the apron of the waitress

Dipped in the grease tank

Strangling the chef

The tiny faced business man

With a mug that demands every lost shred of laughter in the air

With the mass like spit balls pasting his pale skin

Leaving a white mulch glued to a chair

The child spewing acid in the sky like a lime green Las Vegas fountain

The moneys on red

The futures on black

Wheel spinning in reverse

The house wins your scalp

Flies nest in the neck

That frozen old man with the thick spittle waterfall drowning his eggs in saliva

Salmon re-spawn in his mouth bare swipe at the hatch stains

He wipes at his jaw like its minor

The wall behind crumbles

A man within a Hi-Vis impales every hard hatted goon on his tusk

Leaving the city half built gaping up

As vines crush cranes in the frost smothered dusk

That creamy eyed sloth, with loose skin befitting of an oversized gimp mask

Rabbit holes hidden in the fold of his brow

Lead to a cave where his devils all swing dance

I saw it all over breakfast

Opposite that pug-faced empress

Sour little foul-mouthed temptress

I paid up and walked out restless

Waar zijn we?

Mijn meester, de tovenaar in het zwart, ziet je nu

In een café hoog aan de rand van de hele ochtend

Room ontrolt zich in de koffie die ze inschenkt

Aromatische geest vermalen tot in de korrels

Met kiezelstenen gestreept gezicht als een ruwe kindertekening

Dezelfde preambule

Het oude exit-bord dat groen oplicht, lijkt bijna bovennatuurlijk

De telefoon gaat, ze drukt op annuleren

En zinkt terug gebonden aan een verstrikt anker

Tenzij haar droomstoom rolt van plankenkoorts

Dan zal hij de stoel aan de overkant niet vullen en echt lijken

Het lot bezegelde hij met dezelfde logica

Dat zegt «brand deze hele plaats af voor een gratis maaltijd»

Tenzij de tijd betaalt voor zeven jaar losgeld

Ziekte zal geen dood familielid sparen

Dan is de rum nog steeds in de aanbieding naast de deur

Een spoeling met korting voor een handvol kalmerende middelen

Met een gezichtsuitdrukking die een hele dode overstroomde stad op de achterkant zou kunnen schilderen

van elk netvlies

In twee seconden

Lippen als een roman die nauwelijks de moeite waard is om te lezen

Ogen als misbruikte huurders

Met olie bedekte meeuwen zijn wijdverbreid in de squelch van snel gemompelde grappen

Het uitzicht naar buiten was die lang vernielde mierenboerderij?

Begraven in het geheugen van een jaar zeven wetenschappelijke lessen

Ik glimlachte

Ze keek een keer op

En mondde de woorden «FUCK YOU» met alle oprechtheid uit

Mijn meester, de tovenaar in het zwart, ziet je nu

Ik denk dat hij de menagerie van dieren niet heeft gezien

Klap in de flitserverlichte klep naar links

Of de tentakels die uit het schort van de serveerster kruipen

Gedompeld in de vettank

De chef wurgen

De kleine zakenman

Met een mok die elk verloren lachje in de lucht eist

Met de massa als spuugballen die zijn bleke huid kleven

Een witte mulch op een stoel laten zitten

Het kind dat zuur in de lucht spuwt als een limoengroene fontein in Las Vegas

Het geld op rood

De futures op zwart

Wiel draait achteruit

Het huis wint je hoofdhuid

Vliegen nesten in de nek

Die bevroren oude man met de dikke speekselwaterval die zijn eieren verdrinkt in speeksel

Zalm komt weer uit in zijn mond, veeg naar de vlekken van het luik

Hij veegt over zijn kaak alsof het minder is

De muur achter stort in

Een man in een Hi-Vis spietst elke harde hoed op zijn slagtand

De half gebouwde stad verlatend, gapend omhoog

Zoals wijnstokken kraanvogels verpletteren in de door de vorst gesmoorde schemering

Die romige luiaard, met een losse huid die past bij een oversized gimp-masker

Konijnenholen verborgen in de plooi van zijn voorhoofd

Leid naar een grot waar zijn duivels allemaal swingen

Ik zag het allemaal tijdens het ontbijt

Tegenover die keizerin met een mopshond

Zure kleine vuilbekkende verleidster

Ik betaalde en liep rusteloos weg