Ezmerelda Steals the Show - Jack White

What melancholy magic

Has turned a multitude into mush

Mandibles drop from shock

An old lady at high altitude

Whispering hush

She slips off her white shoes

And grabs her tenor pacifier

From its stand

Thirty half steps to the microphone

Smile on her face

Flower in her hand

Oh how a crowd can melt

When they’ve been dealt

Such a deliciously delicate blow

By a barefooted fairy

Not with a clang but a whisper

Totally stealing the show

Fools desire distraction

And not take to heart

Their faces to their gadgets fall south

Ignoring the beauty of a fog on a hill

And a kitten with a mouse in its mouth

A motley mob settles down

And there’s hardly a frown

As the air in the temple turns to mist

A spotlight, a mark and a cleanse of the throat

And her microphone gently is kissed

You can hear a boot lace

And a speck of dust taste

As the babe bravely stared down the herd

But she played not a note

And only one moment spoke

These simple and poignant five words

You people are totally absurd

Wat een melancholische magie

Heeft een menigte in brij veranderd

Mandibels vallen van shock

Een oude dame op grote hoogte

Fluisterende stilte

Ze glijdt uit haar witte schoenen

En pakt haar tenorsoppeen

Vanuit zijn stand

Dertig halve stappen naar de microfoon

Glimlach op haar gezicht

Bloem in haar hand

Oh wat kan een menigte smelten

Wanneer ze zijn uitgedeeld

Zo'n heerlijk delicate klap

Door een fee op blote voeten

Niet met een gekletter maar een fluistering

Helemaal de show stelen

Dwazen verlangen naar afleiding

En niet ter harte nemen

Hun gezichten naar hun gadgets vallen naar het zuiden

De schoonheid van een mist op een heuvel negeren

En een kitten met een muis in zijn bek

Een bonte menigte vestigt zich

En er is nauwelijks een frons

Terwijl de lucht in de tempel in mist verandert

Een schijnwerper, een teken en een reiniging van de keel

En haar microfoon wordt zachtjes gekust

Je kunt een schoenveter horen

En een vleugje stofsmaak

Terwijl de baby dapper naar de kudde staarde

Maar ze speelde geen noot

En slechts één moment sprak

Deze eenvoudige en aangrijpende vijf woorden

Jullie mensen zijn totaal absurd