The Lost Lady Found - Izzy

'Twas down in yon valley a fair maid did dwell,

She lived with her uncle, they all knew full well,

'Twas down in yon valley where violets grew gay,

Three gypsies betrayed her and stole her away.

Long time she’d been missing, and could not be found;

Her uncle, he searched the country around,

Till he came to the trustee, between hope and fear,

The trustee made answer, «She has not been here.»

The trustee spoke over with courage so bold,

«I fear she’s been lost for the sake of her gold,

So we’ll have life for life, sir,"the trustee did say,

«We'll send you to prison, and there you shall stay.»

There was a young squire that loved her so,

Oft times to the schoolhouse together they did go,

«I'm afraid she’s been murdered, so great is my fear.

If I’d wings like a dove I would fly to my dear.»

He traveled through England, through France and through Spain,

Till he ventured his life on the watery main,

And he came to a house where he lodged for a night,

And in that same house was his own heart’s delight.

When she saw him, she knew him, and fled to his arms;

She told him her grief while he gazed on her charms.

«How came you to Dublin, my dearest, I pray?»

«Three gypsies betrayed me and stole me away.»

«Your uncle’s in England, in prison does lie,

And for your sweet sake is condemned for to die.»

«Carry me to old England, my dearest,"she cried.

«One thousand I’ll give thee, and will be your bride.»

When they came to old England her uncle to see,

The cart it was under the high gallows tree;

«Oh, pardon, oh, pardon, oh, pardon I crave.

I’m alive, I’m alive, your dear life to save.»

Then from the high gallows they led him away,

The bells they did ring and the music did play,

Every house in that valley with mirth did resound,

As soon as they heard the lost lady was found.

Lost lady was found

Lost lady was found

't Was beneden in de vallei van een schone meid woonde,

Ze woonde bij haar oom, ze wisten het allemaal heel goed,

Het was in de vallei waar viooltjes vrolijk groeiden,

Drie zigeuners hebben haar verraden en gestolen.

Ze was lange tijd vermist en kon niet worden gevonden;

Haar oom, hij doorzocht het hele land,

Tot hij bij de curator kwam, tussen hoop en vrees,

De curator antwoordde: "Ze is hier niet geweest."

De trustee sprak met moed zo brutaal,

«Ik vrees dat ze verloren is gegaan omwille van haar goud,

Dus we hebben een leven voor het leven, meneer', zei de curator,

"We sturen je naar de gevangenis en daar blijf je."

Er was een jonge schildknaap die zoveel van haar hield,

Vaak gingen ze samen naar het schoolgebouw,

«Ik ben bang dat ze is vermoord, zo groot is mijn angst.

Als ik vleugels had als een duif, zou ik naar mijn liefste vliegen.»

Hij reisde door Engeland, door Frankrijk en door Spanje,

Tot hij zijn leven waagde op de waterige hoofdleiding,

En hij kwam bij een huis waar hij een nacht logeerde,

En in datzelfde huis was de vreugde van zijn eigen hart.

Toen ze hem zag, kende ze hem en vluchtte naar zijn armen;

Ze vertelde hem haar verdriet terwijl hij naar haar charmes staarde.

"Hoe ben je naar Dublin gekomen, mijn liefste, bid ik?"

«Drie zigeuners hebben me verraden en me gestolen.»

«Uw oom is in Engeland, in de gevangenis liegt,

En ter wille van jou is hij veroordeeld om te sterven.»

"Breng me naar het oude Engeland, mijn liefste," riep ze.

"Duizend zal ik je geven, en ik zal je bruid zijn."

Toen ze naar het oude Engeland kwamen om haar oom te zien,

De kar was het onder de hoge galg;

«Oh, pardon, oh, pardon, oh, pardon, ik verlang.

Ik leef, ik leef, je lieve leven om te redden.»

Toen leidden ze hem van de hoge galg weg,

De klokken die ze deden rinkelen en de muziek speelde,

Elk huis in die vallei klonk vrolijk,

Zodra ze hoorden dat de verloren dame was gevonden.

Verloren dame gevonden

Verloren dame gevonden