Pesten - Iskald

På sorgsvarte enger vi stod der å sørget

For heder og ære de hadde forlatt

Svette og tårer de fant ikke frem

For sorgen hersket i gudenes hjem

Blandt guder vi sloss, på enden vi kjempet

Men nå er vi slitne og likene lempet

Alle vi savner de ligger her døde

Stridsmenn og barn gjør elvene røde

En krans i blandt engler vi la på en grav

Som stod der å brant i et tårefylt hav

En ny verden skulle atter ta over

Med nye guder og nye lover

Med svartsvidde hjerter vi står klar til strid

Hvitekrist’s kirker skal vi brenne med flid

Med Odin og Tor vi hadde vår fest

Men mørket kom med kristi' pest

På sannheten de vendte, vridde og vrei

Og sa de fulgte guds hellige vei

Men til krigen de så sannelig går

Og krigen skal de sannelig få

Med velsignelse og benådning de kom med fryd

Men hva hjelper det når de ikke hadde spyd

Av hvem skal de lære, av hvem skal de se

Når de skjønner at det ikke nytter å be

Sorte er husene med hvitkledde kjoler

Som styrer åndsvake og skitne hjerter

Fra tårn som strekker motmånens garm

Hører vi pestens hellige larm

Snart trodde folk på alt det de sa

Gikk til sine herrer og gjorde som de ba

De satte bort øksa og klipte sitt hår

Men regel’n er den at man høster slik man sår

Stålet det glinser i skinnet fra månen

Klare vi sto i vrede av hånen

Vi lette, vi brant, vi drepte til vi fant de

In nomine patris, et filii, et spiritus sancti

Dagenes ende har skjønt kommet klar

Vi kjemper mot pesten, deres eneste far

Med skipet som kom, begynte vår fest

Nå er det tid for å utrydde en pest

Op treurige zwarte weiden stonden we daar te rouwen

Voor de eer en glorie die ze hadden achtergelaten

Zweet en tranen vonden ze niet

Want verdriet regeerde in het huis van de goden

Tussen de goden hebben we gevochten, uiteindelijk hebben we gevochten

Maar nu zijn we moe en de lichamen ontspannen

We missen ze allemaal als ze hier dood liggen

Vechters en kinderen kleuren de rivieren rood

Een krans onder engelen die we op een graf legden

Die daar stond te branden in een betraande zee

Een nieuwe wereld zou het weer overnemen

Met nieuwe goden en nieuwe wetten

Met een zwart hart zijn we klaar voor de strijd

Witte Christus' kerken zullen we met ijver verbranden

Met Odin en Tor hadden we ons feestje

Maar de duisternis kwam met de plaag van Christus

Over de waarheid draaiden ze zich om, verdraaiden en verdraaiden

En toen volgden ze Gods heilige weg

Maar naar de oorlog gaan ze zeker

En ze zullen zeker de oorlog krijgen

Met zegen en vergeving kwamen ze met vreugde

Maar wat heb je eraan als ze geen speren hebben?

Van wie zullen ze leren, van wie zullen ze zien?

Wanneer ze beseffen dat het nutteloos is om te bidden

Zwart zijn de huizen met in het wit geklede jurken

Die hersenloze en vuile harten regeert

Van torens die de teller van de maan uitrekken

Horen we het heilige geluid van de pest?

Al snel geloofden mensen alles wat ze zeiden

Ging naar hun meesters en deed wat ze vroegen

Ze leggen de bijl weg en knippen hun haar

Maar de regel is dat je oogst wat je zaait

Het staal dat het glinstert in de huid van de maan

Het is duidelijk dat we boos waren over de spot

We zochten, we verbrandden, we doodden totdat we ze vonden

In nomine patris, et filii, et spiritus sancti

Het einde der dagen is echter gekomen

We vechten tegen de pest, hun enige vader

Met het schip dat arriveerde, begon ons feest

Dit is het moment om een ​​plaag uit te roeien