In The Dying Light - Irrelevant

The sun drips down to rain.

Could be there’s something wrong

(but I’ve forgotten now…)

I feed a faint glimmer, then it’s over.

I feel with hands that are already numb.

So subtly it came to me:

There’s nothing more than if I lived without the pleasure of the pain in me,

I’d pass the crown and draw the curtain down.

I feed the faintest…(but then it’s over)

I feel with hands that are already numb.

I wear the same wounds that tore so open

but never thought the blade removed.

In memory, I never felt that strong;

it dawned on the day you broke me.

In memory, I never did belong

to dawn on the day you broke me.

This poisoned tip so strange to see.

I’d laugh before and you chose to ignore

for reasons.

Still I wait

before the final hour to bring the hammer down.

I feed the faintest…(but then it’s over)

I feel with hands that are already numb.

I wear the same wounds that tore so open

but never thought the blade removed.

In memory, I never felt that strong;

it dawned on the day you broke me.

In memory, I never did belong

to dawn on the day you broke me.

I can’t believe, I never felt that strong;

it dawned on the day you broke me.

In memory, I never did belong

to dawn on the day you broke me.

Feeding an addiction to punishment.

Feeding an addiction to punishment.

Feeding an addiction to punishment.

Feeding an addiction to punishment.

De zon druipt tot regen.

Er is mogelijk iets mis

(maar ik ben het nu vergeten...)

Ik voed een vage glimp, dan is het voorbij.

Ik voel met handen die al verdoofd zijn.

Dus subtiel kwam het in me op:

Er is niets meer dan als ik zou leven zonder het plezier van de pijn in mij,

Ik zou de kroon doorgeven en het gordijn naar beneden trekken.

Ik voed de zwaksten... (maar dan is het voorbij)

Ik voel met handen die al verdoofd zijn.

Ik draag dezelfde wonden die zo open scheurden

maar had nooit gedacht dat het mes verwijderd was.

In het geheugen heb ik me nooit zo sterk gevoeld;

het daagde op de dag dat je me brak.

In het geheugen hoorde ik er nooit bij

om te dagen op de dag dat je me brak.

Deze vergiftigde tip is zo vreemd om te zien.

Ik zou eerder lachen en jij koos ervoor om te negeren

om redenen.

Toch wacht ik

voor het laatste uur om de hamer neer te halen.

Ik voed de zwaksten... (maar dan is het voorbij)

Ik voel met handen die al verdoofd zijn.

Ik draag dezelfde wonden die zo open scheurden

maar had nooit gedacht dat het mes verwijderd was.

In het geheugen heb ik me nooit zo sterk gevoeld;

het daagde op de dag dat je me brak.

In het geheugen hoorde ik er nooit bij

om te dagen op de dag dat je me brak.

Ik kan niet geloven, ik heb me nog nooit zo sterk gevoeld;

het daagde op de dag dat je me brak.

In het geheugen hoorde ik er nooit bij

om te dagen op de dag dat je me brak.

Een verslaving aan straf voeden.

Een verslaving aan straf voeden.

Een verslaving aan straf voeden.

Een verslaving aan straf voeden.