From The Let Go - Irrelevant

We separate.

I’d hate to see what died beneath the haze of my vision.

So dream away and cast the crooked line between the days that weren’t real

We buried part of us with dust and forgiveness but still we carry on…

So take this time (forever) but drop a line.

We were worlds collided and never really comprehended.

We had no time (forever),

this bread and wine

We were worlds collided.

I’d never really change a thing.

We part our ways.

A day became eternity: the point we started from.

But everyday, a part of me still turned to see the flicker of the glow.

We buried part of us with dust and forgiveness but still we carry on…

So take this time (forever) but drop a line.

We were worlds collided and never really comprehended.

We had no time (forever),

this bread and wine

We were worlds collided.

I’d never really change a thing.

You gave away so selflessly and it ate you so slow.

Just slipped away.

I know you didn’t belong to me

but how was I to know?

We separate.

I’d hate to see what died beneath the haze of my vision.

So dream away and cast the crooked line between the days that weren’t real

We buried part of us with dust and forgiveness but still we carry on…

So take this time (forever) but drop a line.

We were worlds collided and never really comprehended.

We had no time (forever),

this bread and wine

We were worlds collided.

I’d never really change a thing.

But when do we begin?

When do we begin?

But when do we begin?

When do we begin?

When do we begin?

We scheiden.

Ik zou niet graag zien wat er stierf onder de waas van mijn visie.

Dus droom weg en gooi de kromme grens tussen de dagen die niet echt waren

We hebben een deel van ons begraven met stof en vergeving, maar toch gaan we door...

Dus neem deze tijd (voor altijd), maar laat een regel vallen.

We waren werelden die met elkaar in botsing kwamen en nooit echt begrepen.

We hadden geen tijd (voor altijd),

dit brood en wijn

We waren met elkaar in botsing gekomen.

Ik zou nooit echt iets veranderen.

We scheiden onze wegen.

Een dag werd een eeuwigheid: het punt van waaruit we vertrokken.

Maar elke dag draaide een deel van mij zich nog steeds om om de flikkering van de gloed te zien.

We hebben een deel van ons begraven met stof en vergeving, maar toch gaan we door...

Dus neem deze tijd (voor altijd), maar laat een regel vallen.

We waren werelden die met elkaar in botsing kwamen en nooit echt begrepen.

We hadden geen tijd (voor altijd),

dit brood en wijn

We waren met elkaar in botsing gekomen.

Ik zou nooit echt iets veranderen.

Je gaf zo onbaatzuchtig weg en het at je zo langzaam op.

Gewoon weggeglipt.

Ik weet dat je niet van mij was

maar hoe moest ik dat weten?

We scheiden.

Ik zou niet graag zien wat er stierf onder de waas van mijn visie.

Dus droom weg en gooi de kromme grens tussen de dagen die niet echt waren

We hebben een deel van ons begraven met stof en vergeving, maar toch gaan we door...

Dus neem deze tijd (voor altijd), maar laat een regel vallen.

We waren werelden die met elkaar in botsing kwamen en nooit echt begrepen.

We hadden geen tijd (voor altijd),

dit brood en wijn

We waren met elkaar in botsing gekomen.

Ik zou nooit echt iets veranderen.

Maar wanneer beginnen we?

Wanneer beginnen we?

Maar wanneer beginnen we?

Wanneer beginnen we?

Wanneer beginnen we?