На больничной кровати - Ирина Ежова

На больничной кровати вся избита ногами

Я лежу и рыдаю, свою долю кляня,

Я тебя так любила, ты ж со мной развлекался,

Я тебя обожала, а ты предал меня.

Тогда было 13 мне девчоночке нежной,

Но я гордо с мальчишками слушать музыку шла,

А в подвале все 8 надо мной надругались,

И в разорванном платье я осталась одна.

В это время ты взрослый меня, дуру, приметил,

Тебе было 17, пожалел ты меня,

Платье вместе зашили, и домой поплелась я,

И тогда уж, наверно, я влюбилаь в тебя.

И с тех пор ожидала, когда время настанет,

Когда в армии кончится твой положенный срок,

И когда ты вернулся, все тебя я сказала,

Ты в ответ засмеялся, но с собой поволок.

И когда собачонка от тебя все терпела,

А я все же красивая и при формах была,

Но себя выручая, меня в банде подставил,

И меня они били, я ж тебя не сдала.

На больничной кровати вся избита ногами

Я лежу и рыдаю, свою долю кленя,

Я тебя так любила, ты ж со мной развлекался,

И теперь я, конечно, никому не нужна.

Op het ziekenhuisbed allemaal met voeten geslagen

Ik lieg en snik, mijn deel vervloekend,

Ik hield zoveel van je, je had plezier met mij,

Ik aanbad je, en jij verraadde mij.

Toen was ik 13, een teder meisje,

Maar ik ging trots met de jongens naar muziek luisteren,

En in de kelder misbruikten ze me alle 8,

En in een gescheurde jurk werd ik alleen gelaten.

Op dit moment merkte jij, een volwassene, mij op, een dwaas,

Je was 17, je had medelijden met me,

De jurk was aan elkaar genaaid, en ik sjokte naar huis,

En toen werd ik waarschijnlijk verliefd op je.

En sindsdien heb ik gewacht op de tijd die zou komen,

Als je termijn in het leger afloopt,

En toen je terugkwam, zei ik jullie allemaal:

Je lachte als reactie, maar sleepte je mee.

En toen de kleine hond alles van jou doorstond,

Maar ik was nog steeds mooi en in vorm,

Maar om zichzelf te helpen, sloot hij me op bij de bende,

En ze sloegen me, maar ik heb je niet verraden.

Op het ziekenhuisbed allemaal met voeten geslagen

Ik lieg en huil, mijn deel van esdoorn,

Ik hield zoveel van je, je had plezier met mij,

En nu heeft natuurlijk niemand mij nodig.