Agora - Invent Animate

All I’ve ever longed for

Was it a waste of time, or will I get mine?

Abandon me, and I’ll adapt to the loss

What a dark and fragile place this is

I am stuck in between the lines of understanding

What it is to merely exist, and to prosper

I can’t believe I’m alive

Amidst the world taking away everything I am

All I am, all I am

All I’ve ever longed for, was it a waste of time

Or will I get mine?

Abandon me, and I’ll adapt to the loss

Quintessential growth, in the palm of your hand

Winter embrace me and all I am

Forgotten souls bask in the bitter cold

The feeling of being cherished, is an unfamiliar one

Leave me be under the leaves, in the wake of spring

I’ll be descending in my sinking sleep

Wishful thinkers

We are the ones with a seed of hope

With no space to grow

We are the ones

That hold what little we have so close

My mind longs to be still once more

What a dark and fragile place this is

I am stuck in between the lines of understanding

What it is to merely exist, and to prosper

But in my mind, I’ll be fine

But in my mind, I’ll be fine

I am forever in debt, to the ones who left

I would never ask the world a favor

It would never happen

Alles waar ik ooit naar heb verlangd

Was het tijdverspilling, of krijg ik de mijne?

Verlaat me, en ik zal me aanpassen aan het verlies

Wat een donkere en kwetsbare plek is dit

Ik zit vast tussen de regels van begrip

Wat het is om alleen maar te bestaan ​​en te gedijen?

Ik kan niet geloven dat ik leef

Temidden van de wereld die alles wegneemt wat ik ben

Alles wat ik ben, alles wat ik ben

Het enige waar ik ooit naar heb verlangd, was het tijdverspilling?

Of krijg ik de mijne?

Verlaat me, en ik zal me aanpassen aan het verlies

Typische groei, in de palm van je hand

Winter omarm mij en alles wat ik ben

Vergeten zielen koesteren zich in de bittere kou

Het gevoel gekoesterd te worden, is een onbekende

Laat me onder de bladeren zijn, in het kielzog van de lente

Ik daal af in mijn zinkende slaap

wensdenkers

Wij zijn degenen met een zaadje van hoop

Zonder ruimte om te groeien

Wij zijn degenen

Dat bevat het kleine beetje dat we zo dichtbij hebben

Mijn geest verlangt ernaar om weer eens stil te zijn

Wat een donkere en kwetsbare plek is dit

Ik zit vast tussen de regels van begrip

Wat het is om alleen maar te bestaan ​​en te gedijen?

Maar in mijn gedachten komt het wel goed

Maar in mijn gedachten komt het wel goed

Ik sta voor altijd in de schuld bij degenen die weggingen

Ik zou de wereld nooit om een ​​gunst vragen

Het zou nooit gebeuren