Hol die Sterne - In Extremo, Der Graf

Ein Fischer voller Qual

Gebückt geht er hinab ins Tal

Wollte Blicke über Gipfel biegen

Er wollte sehen, wie viele Wasser dort liegen

Welch ein Glück, welch ein Missgeschick

Vom letzten Stück kehrt er zurück

Die Luft war dünn, das Atmen schwer

Noch mehr empor und ihn gäb' es nicht mehr

Hol die Sterne aus der Ferne

Nimm ihren Glanz mit heim

Du wirst daheim ganz allein

Nie mehr einsam sein

Allein saß ich im Tal

Sah weinend jenes Fichers Qual

Sehe ihn nach unten steigen

Voll Scham, weil Finger auf ihn zeigen

Von Muscheln, Silberplötzen

Wollte ich so gerne ihm erzählen

Denn er gehört zu Boot und Netzen

Und nicht auf Berge, die Menschen quälen

Hol die Sterne aus der Ferne

Nimm ihren Glanz mit heim

Du wirst daheim ganz allein

Nie mehr einsam sein

Hol die Sterne aus der Ferne

Greif nach dem hellen Schein

Du wirst daheim nicht allein

Geborgen sein

Een visser in doodsangst

Voorover gebogen, gaat hij naar beneden in de vallei

Wilde uitzichten over toppen buigen

Hij wilde zien hoeveel wateren er zijn

Wat een geluk, wat een ongeluk

Hij komt terug van het laatste stuk

De lucht was dun, ademen moeilijk

Nog hoger en hij zou niet meer bestaan

Haal de sterren van ver

Neem haar glans mee naar huis

Je zult helemaal alleen thuis zijn

Nooit meer eenzaam zijn

Ik zat alleen in de vallei

Zag de kwelling van Ficher terwijl hij huilde

zie hem naar beneden gaan

Jammer want vingers wijzen naar hem

Van mosselen, zilverkakkerlakken

Ik wilde hem zo graag vertellen

Want hij behoort tot de boot en de netten

En niet op bergen die mensen kwellen

Haal de sterren van ver

Neem haar glans mee naar huis

Je zult helemaal alleen thuis zijn

Nooit meer eenzaam zijn

Haal de sterren van ver

Reik naar het felle licht

Je zult niet alleen thuis zijn

wees veilig