Home - Imelda May

«What is love?», you ask

My head spins, recallin' every song

Story, words, and glorious things I ever heard

Every cliché rings in my ears

Like a bell announcin' the birth of a new day

Or the death of yesterday

Depends on how you hear it

I haven’t a clue

So I ask love: «What are you?»

Love replies:

«Can't you feel me?

I’m here

I’m the one holdin' your hand remindin' you not to forget me

I’m the warm feelin' in your belly when you don’t know why

I’m the ache to the core when one someone sways to the other side of a vibe

I’m the tingle of your skin when it’s touched by the tip of a thrill you can

rely on

The knowing, when your eyes meet eyes that recognize yours

And hold you, loose enough to move freely

But tight enough to never let you fall

I’m the breath you take in and let all the way out to the end

When you’re held

And your shoulders drop into arms

You flop that feel like a blanket of truth

And wrap you and sooth you

To the moon you thought was in the sky

I’m the backbone that holds it all together

The vertebrae stacked on top of each other

When it’s all gone pear shaped and wrong

I’m the bitin' on your lip keepin' it zipped

Swallowin' words that could wound and rip apart

I’m choosin' kindness over bein' right

I’m the fight in you when you don’t know how

The light in you when it’s gone right out

I’m life when I’m near, hope without fear

I’m nothin' fancy in a world drippin' in gold

But a beautiful jewel never bought, never sold

And when you open your heart and let me in alone

You’ll know who I am, because I feel like home»

«Wat is liefde?», vraag je?

Mijn hoofd tolt, ik herinner me elk nummer

Verhaal, woorden en glorieuze dingen die ik ooit heb gehoord

Elk cliché klinkt in mijn oren

Als een bel die de geboorte van een nieuwe dag aankondigt

Of de dood van gisteren

Hangt ervan af hoe je het hoort

Ik heb geen idee

Dus ik vraag de liefde: "Wat ben je?"

Liefde antwoordt:

'Voel je me niet?

Ik ben hier

Ik ben degene die je hand vasthoudt en je eraan herinnert me niet te vergeten

Ik ben het warme gevoel in je buik als je niet weet waarom

Ik ben de pijn tot in de kern wanneer iemand naar de andere kant van een sfeer zwaait

Ik ben de tinteling van je huid wanneer het wordt aangeraakt door het topje van een sensatie die je kunt

vertrouwen op

Het weten, wanneer je ogen ogen ontmoeten die de jouwe herkennen

En je vasthouden, los genoeg om vrij te bewegen

Maar strak genoeg om je nooit te laten vallen

Ik ben de adem die je inademt en helemaal uitlaat tot het einde

Wanneer je wordt vastgehouden

En je schouders vallen in de armen

Je flopt dat voelt als een deken van waarheid

En je omhullen en kalmeren

Naar de maan waarvan je dacht dat hij aan de hemel stond

Ik ben de ruggengraat die alles bij elkaar houdt

De wervels op elkaar gestapeld

Als het allemaal peervormig en verkeerd is gegaan

Ik ben de bitin' op je lip en houd het geritst

Woorden inslikken die kunnen verwonden en verscheuren

Ik kies vriendelijkheid boven gelijk hebben

Ik ben het gevecht in jou als je niet weet hoe

Het licht in jou als het meteen uit is

Ik ben het leven als ik dichtbij ben, hoop zonder angst

Ik ben niets bijzonders in een wereld die in goud druipt

Maar een prachtig juweel nooit gekocht, nooit verkocht

En wanneer je je hart opent en me alleen binnenlaat

Je weet wie ik ben, want ik voel me thuis»