Gente del reame - Il Giardino Dei Semplici

Gente del reame, ancora c'è

Giù nel bosco, addormentata lei

La sua luce va lentamente

Sul diadema tanto sole in più

Una stella tra le nuvole

Tra quel muschio ormai

Nasce un fiore

Principessa, com’eri bella quando ti spogliavi

Io nel silenzio ti desideravo

È già finita ormai e la mia strada

Adesso è sporca nel tuo cuore

Tu non potevi darmi un po' d’amore

E adesso tutto il mondo sfiderò

Quanta gente qui davanti a me

Quante voci che bestemmiano

Cenere sarò, giustiziato

Gente del reame, volerà

Su nel cielo la mia anima

A cercare lei, dolcemente

Mensen van het rijk, het is er nog steeds

Beneden in het bos slaapt ze

Het licht gaat langzaam

Op de diadeem zoveel meer zon

Een ster in de wolken

Tussen dat mos nu

Een bloem is geboren

Prinses, wat was je mooi toen je je uitkleedde

Ik wilde je in stilte

Het is nu al voorbij en op mijn manier

Nu is het vies in je hart

Je kon me geen beetje liefde geven

En nu zal de hele wereld uitdagen

Hoeveel mensen hier voor mij?

Hoeveel stemmen die zweren?

As ik zal worden geëxecuteerd

Mensen van het rijk, het zal vliegen

In de lucht mijn ziel

Om haar te zoeken, liefje