Telemark - Ihsahn

Hør, det hveser

Gjennom kjerr og kratt

Se furuskogene omriss

Mot månens bleke natt

Før den falmer i et skimmer

Der morgentåke sakte stiger opp

Som drømmevev fra elv og vann, og myrer

I hjertet av en furet, værbitt kropp

Men la deg ei forføre av dets ynde

Mangt et myrlik falt for vever huldresang

Om du så søkte rike harmonier

Spiller her kun ensomhetens monotone klang

Lik et rovdyr sakte temmes

Men aldri eies fullt og helt

For sønnavind og lovord fra det fjerne

Er vårt sinn og hjerte delt

Se deg aldri mer tilbake

Din tid har kommet for å dra

Se deg aldri mer tilbake

Nå vet du hvor jeg kommer fra

Som marg igjennom telers knokler

Strekker seg fra bukt og fjord

En egenrådighetens folkesjel

Mot fjell og vidde der i nord

Så la deg ei av sindigheten kverve

Det er bergvegg mellom oss du ikke ser

Reis så som gjest igjennom riket

Her inne er der ikke plass til fler

Se deg aldri mer tilbake

Nå som du vet hvor jeg kommer fra

Fra fjordgap, gjennom vinterkledde skoger Over tindens kalde, nakne topp

Med en puls av srtridig vilje, banker

Selve hjertet i en furet, værbitt kropp

Luister, het sist

Door struiken en struiken

Zie overzicht van dennenbossen

Op weg naar de bleke nacht van de maan

Voordat het vervaagt tot een glinstering

Waar ochtendmist langzaam opkomt

Zoals droomweefsel uit rivier en water, en moerassen

In het hart van een gegroefd, verweerd lichaam

Maar laat je niet verleiden door zijn genade

Menig mirre viel voor het weven van een eerbetoonlied

Als je dan op zoek was naar rijke harmonieën

Speelt hier alleen het monotone geluid van eenzaamheid

Als een langzaam getemd roofdier

Maar nooit volledig in eigendom

Voor zuidenwind en lof van verre

Is onze geest en ons hart verdeeld?

Kijk nooit achterom

Je tijd is gekomen om te gaan

Kijk nooit achterom

Nu weet je waar ik vandaan kom

Als merg door de botten van teles

Strekt zich uit van baai en fjord

De ziel van eigen wil van een volk

Naar bergen en vlaktes daar in het noorden

Dus laat een van je gezond verstand stikken

Er is een rotswand tussen ons die je niet ziet

Reis dan als gast door het koninkrijk

Er is hier geen ruimte voor meer

Kijk nooit achterom

Nu je weet waar ik vandaan kom

Van fjordgaten, door met winter begroeide bossen Over de koude, kale top van de top

Met een puls van koppige wil, banken

Het hart van een gegroefd, verweerd lichaam