Scarab - Ihsahn

As the sun returns

From the shades of night

So am I reborn from my own corruption

I invoke the consuming fire

And from the ashes mould

The renaissance of my decadent self

At the dawn of my rebirth

The heart is overflowing

I indulge and dissipate

And when the cup is empty

I drink from nothingness

The venom by which I disintegrate

This is not merely pride

Or lust for eminence

This is the reoccurring cycle of my existence

As the sun returns

From the shades of night

So am I reborn from my own corruption

Behold — the god returns

Solar balls upon his back

A sacrifice

I invoke the consuming fire

And from the ashes mould

The renaissance of my decadance

My sacrifice — my corruption — my death

Als de zon terugkeert

Uit de schaduwen van de nacht

Dus ik ben herboren uit mijn eigen corruptie

Ik roep het verterende vuur aan

En uit de asvorm

De wedergeboorte van mijn decadente zelf

Aan het begin van mijn wedergeboorte

Het hart loopt over

Ik geef toe en verdrijf

En als de beker leeg is

Ik drink uit het niets

Het gif waardoor ik uiteenval

Dit is niet alleen trots

Of lust voor eminentie

Dit is de terugkerende cyclus van mijn bestaan

Als de zon terugkeert

Uit de schaduwen van de nacht

Dus ik ben herboren uit mijn eigen corruptie

Zie — de god keert terug

Zonneballen op zijn rug

Een opoffering

Ik roep het verterende vuur aan

En uit de asvorm

De renaissance van mijn decadentie

Mijn offer — mijn corruptie — mijn dood