Хрустальный бокал - Игорь Крутой

Жил хрустальный бокал,

Он на полке блистал,

Всеми признанный фаворит…

Он хозяйке был

Так необходим,

Когда в сердце печаль горит.

Был простым ритуал —

Поднимала бокал

И пила, не сказав ничего.

Он не знал почему,

Но казалось ему,

Что целует она его.

О, как она его так нежно

Целовала,

И белое вино до края

Наливала,

И пела о любви

И счастья ей желала

Кристальная душа

Хрустального бокала,

Кристальная душа

Хрустального бокала…

Почему всё одна

И не спит допоздна,

Он хотел бы узнать ответ.

И о чём грустит,

Когда в даль глядит

Сквозь него на лунный свет…

Что там видит она

За резьбой хрусталя,

Отраженья каких картин?

Он не всё понимал,

Но одно точно знал,

Утешал её он один…

О, как она его так нежно

Целовала,

И белое вино до края

Наливала,

И пела о любви

И счастья ей желала

Кристальная душа

Хрустального бокала,

Кристальная душа

Хрустального бокала…

Но однажды она

В дом пришла не одна

И достала второй бокал.

И была она

Счастьем так полна,

Он такой её не видал.

И схлестнули они

Два бокала своих,

От удара он трещину дал.

Одним махом она

Допила всё до дна

И разбила об пол бокал!!!

Пусть не его она

Так нежно целовала

И белое вино

Другому наливала,

Но пела о любви

И счастья ей желала

Взлетевшая душа

Хрустального бокала…

Er leefde een kristalglas,

Hij scheen op de plank

Ieders favoriet...

Hij was de minnares

Zo nodig

Als verdriet in het hart brandt.

Het was een eenvoudig ritueel

het glas geheven

En ze dronk zonder iets te zeggen.

Hij wist niet waarom

Maar het leek hem

dat ze hem kust.

Oh wat houdt ze er zo zachtjes van

gekust,

En witte wijn tot de rand

gegoten,

En zong over liefde

En wenste haar geluk

kristallen ziel

kristalglas,

kristallen ziel

Kristalglas...

Waarom is het helemaal alleen?

En slaapt niet tot laat,

Hij wil graag het antwoord weten.

En wat is er verdrietig aan?

Als je in de verte kijkt

Door het in het maanlicht...

Wat ziet ze daar?

Achter het snijwerk van kristal,

Reflecties van welke foto's?

Hij begreep niet alles

Maar één ding wist ik zeker

Hij troostte haar alleen...

Oh wat houdt ze er zo zachtjes van

gekust,

En witte wijn tot de rand

gegoten,

En zong over liefde

En wenste haar geluk

kristallen ziel

kristalglas,

kristallen ziel

Kristalglas...

Maar op een dag zal ze

Niemand kwam naar het huis

En ze pakte een tweede glas.

En ze was

Zo vol geluk

Zo zag hij haar niet.

En ze sloegen

Twee eigen glazen

Van de klap gaf hij een krak.

In één klap is ze

Ik dronk alles tot op de bodem

En ik brak een glas op de vloer!!!

Laat haar niet van hem zijn

Zo teder gekust

En witte wijn

nog een ingeschonken,

Maar ze zong over liefde

En wenste haar geluk

stijgende ziel

Kristalglas...