Still I Can't Be Still - Idina Menzel

Well I don’t believe in god

But she talks to me all the time

And I banish my mother

But she holds me when I cry

And I have been unfaithful for

With me he’ll spend the rest of his life

Yet I have been forgiven

By all whom I’ve betrayed and loved

And I have everything I want

Is it ever enough?

Chorus: Still I can’t be still

Still I can’t be silent

Still I can’t be still

Still I can’t be saved

Still I can’t be still

I can’t be silent

Still I

Still

Well I don’t believe I’m beautiful but

At least I have my sister’s smile

And I resist the muses but

They sing to me in exile

And destiny is not deafening

But it hushed me like a child

And every time I feel as though

I’m closer to the eye

The storm winds blow

I run inside, and though I feel revived-

The insatiable peace

Of my quest for, for true serenity

No matter how hard the rain

The thirst, the thirst is never ending

No matter how many friends

For angels been sent down to take me away

They can’t make it okay

And every time I feel as though I’m

Closer to the eye

The storm winds blow

I run inside, and though I feel revived

Yes every time I feel as though I’m

Closer to the eye

The storm winds blow

I run inside, and though I feel revived

I don’t believe I’m beautiful

But least I’ve got my sister’s smile

And I resist the muses but

They sing to me

Still

Destiny is deafening

Nou, ik geloof niet in god

Maar ze praat de hele tijd tegen me

En ik verban mijn moeder

Maar ze houdt me vast als ik huil

En ik ben ontrouw geweest voor

Bij mij zal hij de rest van zijn leven doorbrengen

Toch is het me vergeven

Door iedereen die ik heb verraden en van wie ik heb gehouden

En ik heb alles wat ik wil

Is het ooit genoeg?

Refrein: Still I can't be still

Toch kan ik niet zwijgen

Toch kan ik niet stil zijn

Toch kan ik niet worden gered

Toch kan ik niet stil zijn

Ik kan niet zwijgen

nog steeds ik

Nog steeds

Nou, ik geloof niet dat ik mooi ben, maar

Ik heb tenminste de glimlach van mijn zus

En ik weersta de muzen maar

Ze zingen voor me in ballingschap

En het lot is niet oorverdovend

Maar het bracht me tot zwijgen als een kind

En elke keer heb ik het gevoel dat

Ik ben dichter bij het oog

De stormwind waait

Ik ren naar binnen, en hoewel ik me herboren voel...

De onverzadigbare vrede

Van mijn zoektocht naar, naar echte rust

Hoe hard de regen ook

De dorst, de dorst houdt nooit op

Het maakt niet uit hoeveel vrienden

Voor engelen die zijn neergezonden om mij weg te nemen

Ze kunnen het niet goedmaken

En elke keer heb ik het gevoel alsof ik ben

Dichter bij het oog

De stormwind waait

Ik ren naar binnen, en hoewel ik me herboren voel

Ja, elke keer als ik het gevoel heb dat ik ben

Dichter bij het oog

De stormwind waait

Ik ren naar binnen, en hoewel ik me herboren voel

Ik geloof niet dat ik mooi ben

Maar ik heb tenminste de glimlach van mijn zus

En ik weersta de muzen maar

Ze zingen voor me

Nog steeds

Het lot is oorverdovend