Brave - Idina Menzel

I don’t know just where I’m going

And tomorrow it’s a little overwhelming

And the air is cold and I’m not the same anymore

I’ve been running in your direction for too long now

I’ve lost my own reflection

And I can’t look down if you’re not there to catch me when I fall

If this is the moment I stand here on my own

If this is my rite of passage that somehow leads me home

I might be afraid but it’s my turn to be brave

If this is the last chance before we say goodbye

At least it’s the first day of the rest of my life

I can’t be afraid 'cause it’s my turn to be brave

All along all I ever wanted

Was to be the light when your life was daunting

But I can’t see mine when I feel as though you’re pushing me away

Well, who’s to blame?

Are we making the right choices?

'Cause we can’t be sure if we’re hearing our own voices

As we close the door even though we are so desperate to stay

If this is the moment I stand here on my own

If this is my rite of passage that somehow leads me home

I might be afraid but it’s my turn to be brave

If this is the last chance before we say goodbye

At least it’s the first day of the rest of my life

I can’t be afraid 'cause it’s my turn to be brave

And I might still cry

And I might still bleed

These thorns in my side

This heart on my sleeve

And lightning may strike this ground at my feet

And I might still crash

But I still believe

This is the moment I stand here all alone

With everything I have inside everything I own

I might be afraid but it’s my turn to be brave

If this is the last time before we say goodbye

At least it’s the first day of the rest of my life

I can’t be afraid it’s my turn to be brave

Ik weet niet waar ik heen ga

En morgen is het een beetje overweldigend

En de lucht is koud en ik ben niet meer dezelfde

Ik ren nu al te lang in jouw richting

Ik ben mijn eigen spiegelbeeld kwijt

En ik kan niet naar beneden kijken als je er niet bent om me op te vangen als ik val

Als dit het moment is dat ik hier alleen sta

Als dit mijn overgangsritueel is dat me op de een of andere manier naar huis leidt

Ik ben misschien bang, maar het is mijn beurt om moedig te zijn

Als dit de laatste kans is voordat we afscheid nemen

Het is tenminste de eerste dag van de rest van mijn leven

Ik kan niet bang zijn, want het is mijn beurt om dapper te zijn

Al die tijd heb ik altijd gewild

Zou het licht zijn als je leven ontmoedigend was

Maar ik kan de mijne niet zien als ik het gevoel heb dat je me wegduwt

Nou, wie heeft de schuld?

Maken we de juiste keuzes?

Omdat we niet zeker weten of we onze eigen stemmen horen

Terwijl we de deur sluiten, ook al zijn we zo wanhopig om te blijven

Als dit het moment is dat ik hier alleen sta

Als dit mijn overgangsritueel is dat me op de een of andere manier naar huis leidt

Ik ben misschien bang, maar het is mijn beurt om moedig te zijn

Als dit de laatste kans is voordat we afscheid nemen

Het is tenminste de eerste dag van de rest van mijn leven

Ik kan niet bang zijn, want het is mijn beurt om dapper te zijn

En ik kan nog steeds huilen

En ik kan nog steeds bloeden

Deze doornen in mijn zij

Dit hart op mijn mouw

En bliksem kan deze grond aan mijn voeten treffen

En ik kan nog steeds crashen

Maar ik geloof nog steeds

Dit is het moment dat ik hier helemaal alleen sta

Met alles wat ik heb in alles wat ik bezit

Ik ben misschien bang, maar het is mijn beurt om moedig te zijn

Als dit de laatste keer is voordat we afscheid nemen

Het is tenminste de eerste dag van de rest van mijn leven

Ik kan niet bang zijn dat het mijn beurt is om dapper te zijn