Letter to Madeline - Ian Noe

Looked like a hundred guns held on me

Hunkered by the shed of Detroit General & Company

Calling, «Boy come out, we have you jailed»

Beside the buck-shot door, I stood still

Wondering how the hell the bastards found me in those hills

And clinging to a letter that I wished I’d mailed

Go rest easy, Madeline

I’m bringing down the bank across this flooded county line

And when I get home, we’ll have a grand old time

But don’t you shed no tears or be surprised

If you get the word that your wild man has up and died

Just set me up a stone on that high hillside

Now in the pouring snow, sad, but swift

I headed down the highway

Hoping that the burden of my blues would lift

And praying that the whiskey would keep me brave

Oh, but I got caught in the cold

Looking like a hobo without no mercy from the road

And feeling like a dead man without a grave

Go rest easy, Madeline

I’m bringing down the bank across this flooded county line

And when I get home, we’ll have a grand old time

But don’t you shed no tears or be surprised

If you get the word that your wild man has up and died

Just set me up a stone on that high hillside

Oh my, oh my

Bloodied-up and chained, my legs pinned down

I woke to find my fate in the hands of four men gathered 'round

And cursing for the bag they knew I’d hid

And the more they stomped and moaned, the more I prayed

Feeling every spark flying off of that file and their rusted blade

Said, «Better think it through, this is your last chance, kid»

Oh, rest easy, Madeline

I’m bringing down the bank across this flooded county line

And when I get home, we’ll have a grand old time

But don’t you shed no tears or be surprised

If you get the word that your wild man has up and died

Just set me up a stone on that high hillside

Het leek alsof er honderd geweren op me gericht waren

Gehurkt bij de schuur van Detroit General & Company

Bellen, "Jongen, kom naar buiten, we hebben je gevangen gezet"

Naast de buck-shot deur, stond ik stil

Vraag me af hoe de klootzakken me in die heuvels hebben gevonden?

En vasthouden aan een brief die ik had willen mailen

Rust zacht, Madeline

Ik breng de oever over deze overstroomde provinciegrens

En als ik thuiskom, hebben we een geweldige tijd

Maar laat je niet huilen of laat je verrassen

Als je te horen krijgt dat je wildeman wakker is en gestorven is

Zet me gewoon een steen op die hoge heuvel

Nu in de stromende sneeuw, verdrietig maar snel

Ik ging de snelweg af

In de hoop dat de last van mijn blues zou verdwijnen

En bidden dat de whisky me moedig zou houden

Oh, maar ik werd betrapt in de kou

Ziet eruit als een zwerver zonder genade van de weg

En me een dode man voelen zonder graf

Rust zacht, Madeline

Ik breng de oever over deze overstroomde provinciegrens

En als ik thuiskom, hebben we een geweldige tijd

Maar laat je niet huilen of laat je verrassen

Als je te horen krijgt dat je wildeman wakker is en gestorven is

Zet me gewoon een steen op die hoge heuvel

Oh mijn, oh mijn

Bebloed en geketend, mijn benen vastgepind

Ik werd wakker en vond mijn lot in de handen van vier mannen verzameld 'round'

En vloekend voor de tas waarvan ze wisten dat ik hem verstopt had

En hoe meer ze stampten en kreunden, hoe meer ik bad

Elke vonk voelen vliegen van die vijl en hun verroeste mes

Zei: «Beter nadenken, dit is je laatste kans, jongen»

Oh, rust zacht Madeline

Ik breng de oever over deze overstroomde provinciegrens

En als ik thuiskom, hebben we een geweldige tijd

Maar laat je niet huilen of laat je verrassen

Als je te horen krijgt dat je wildeman wakker is en gestorven is

Zet me gewoon een steen op die hoge heuvel