Revoir Un Printemps - IAM, Bruno Coulais

Comme quoi la vie finalement nous a tous embarqués

J’en place une pour les bouts de choux, fraîchement débarqués

A croire que jusqu'à présent, en hiver on vivait

Vu qu’c’est le printemps, à chaque fois que leur sourire apparait

Je revois le mien en extase, au premier jouet téléguidé

Déguisé en cosmonaute, souhait presque réalisé, instant sacralisé

Trésor de mon cœur jamais épuisé, pour mon âme apaisante alizée

Revoir le rayon d’lumière, transpercer les nuages, après la pluie

La chaleur étouffante assécher la tuile

Revoir encore une fois, l’croissant lunaire embraser la nuit

Embrasser mes anges, quand l’soleil s’noie d’faire du sommeil une terre vierge

Converser dehors sous les cierges

Revoir son sourire au lever quand j'émerge

Sur au-delà des turpitudes, des dures habitudes de l’hiver

Peut être mon enveloppe de môme, abrite un coeur d’Gulliver

Revoir les trésors naturels de l’univers, douce ballerine

L’hirondelle fonde son nid dans mes songes, sublime galerie

A ciel ouvert, les djouns rampent à couvert, nous à l’air libre

Mais les pierres horribles, cachent souvent des gemmes superbes

Sous le couvercle Revoir la terre s’ouvrir, dévoiler la mer

Solitaire dans la chambre, sous la lumière qu’les volets lacèrent

Impatient de l’attendre, c’printemps en décembre

En laissant ces mots dans les cendres

De ces années amères

Comme quoi la vie finalement nous a tous embarqués

J’en place une pour les bouts de choux, fraîchement débarqués

A croire que jusqu'à présent, en hiver on vivait

Vu qu’c’est le printemps, à chaque fois que leur sourire apparait

Je revois le mien en extase, au premier jouet téléguidé

Déguisé en cosmonaute, souhait presque réalisé, instant sacralisé

Trésor de mon cœur jamais épuisé, pour mon âme apaisante alizée

La patience est un arbre, dont la racine est amère et l’fruit doux

J’aimerais revoir mes premiers pas, mes premiers rendez-vous

Quand j’pensais qu’la vie pouvait rien nous offrir, à part des sous

Maintenant j’sais qu'ça s’résume pas à ça, et qu’c’est un tout

L’tout est d’savoir, voir, penser, avancer, foncer

On sait qu’le temps, dans c’monde n’est pas notre allié

J’aimerais revoir, l’instant unique, qu’a fait d’moi un père un homme, un mari

On m’aurait dit ça avant, j’aurais pas t’nu l’pari

Normal dans mon coeur, y avait la tempête, les pression et l’orage

Et pas beaucoup d’monde qui pouvait supporter cette rage

J’aimerais revoir, ces pages, où on apprenait la vie sans dérapage

L’partage d’l'évolution, à qui j’rends hommage

Loin des typhons, j’aimerais revoir, l’premier sourire, d’mon fiston, mon coeur

D’puis c’jour là, j’me sens fier, c’beau gosse c’est ma grandeur

Un printemps éternel, une source intarissable, plein d’couleurs

C’est l’jardin d’Eden, qui m’protège d’mes douleurs

Revoir l'époque où y avait qu’des pelés sur le goudron s’arrachant

Autant de printemps répondant à l’appel d’un air innocent

Moins pressé d’aller à l'école pour les cours que pour les potes

S’y trouvant revoir les parties de bille sous le préau se faisant avec

acharnement

Tendre moment jalousement gardé comme tous

Avènement d’une jeune pousse

Que l’on couvre d’amour

Pour que rien ne salisse

Mille fleurs jaillissent

Dès que son sourire m'éclabousse ça m'électrise

Cette racine va devenir chêne massif sève de métisse

Annonçant le renouveau le retour de mes printemps

A travers les siens et construire les siens pour que un jour

Il puisse les revivre à son tour

Comme volant à mon secours ces graines fleurissent

Dans ma tête quand la grisaille

Persiste mur d’images refoulant mes tempêtes

(Voir un printemps superbe à nouveau fleurir)

Comme quoi la vie finalement nous a tous embarqués

J’en place une pour les bouts de choux, fraîchement débarqués

A croire que jusqu'à présent, en hiver on vivait

Vu qu’c’est le printemps, à chaque fois que leur sourire apparait

Je revois le mien en extase, au premier jouet téléguidé

Déguisé en cosmonaute, souhait presque réalisé, instant sacralisé

Trésor de mon cœur jamais épuisé, pour mon âme apaisante alizée

Hoe het leven ons uiteindelijk allemaal nam

Ik plaats er een voor de stukjes kool, vers geland

Om te geloven dat we tot nu toe in de winter leefden

Want het is lente, elke keer als ze glimlachen

Ik zie de mijne weer in extase, bij het eerste speelgoed met afstandsbediening

Vermomd als een kosmonaut, wens bijna vervuld, heilig moment

Schat van mijn nooit uitgeputte hart, voor mijn rustgevende passaatwindziel

Zie de lichtstraal weer, doorboort de wolken, na de regen

Verzengende hitte droogt de tegel uit

Zie nog eens, de halve maan zette de nacht in vuur en vlam

Kus mijn engelen, wanneer de zon verdrinkt om een ​​maagdelijk land te laten slapen

Buiten praten onder de kaarsen

Om haar weer te zien glimlachen als ik tevoorschijn kom

Op voorbij de rampspoed, de harde gewoonten van de winter

Zou de envelop van mijn kind kunnen zijn, herbergt het hart van een Gulliver

Bekijk de natuurlijke schatten van het universum, lieve ballerina

De zwaluw vindt zijn nest in mijn dromen, sublieme galerij

In de open lucht kruipen de djouns onder dekking, wij in de open lucht

Maar de vreselijke stenen verbergen vaak prachtige edelstenen

Onder het deksel Het land weer open zien gaan, de zee onthullend

Eenzaam in de kamer, onder het licht dat de luiken verscheuren

Ik kan er niet op wachten, het is lente in december

Deze woorden in de as achterlaten

Van die bittere jaren

Hoe het leven ons uiteindelijk allemaal nam

Ik plaats er een voor de stukjes kool, vers geland

Om te geloven dat we tot nu toe in de winter leefden

Want het is lente, elke keer als ze glimlachen

Ik zie de mijne weer in extase, bij het eerste speelgoed met afstandsbediening

Vermomd als een kosmonaut, wens bijna vervuld, heilig moment

Schat van mijn nooit uitgeputte hart, voor mijn rustgevende passaatwindziel

Geduld is een boom waarvan de wortel bitter is en de vrucht zoet

Ik wil graag mijn eerste stappen zien, mijn eerste dates

Toen ik dacht dat het leven ons niets kon bieden, behalve geld

Nu weet ik dat het meer is dan dat, en het is een geheel

Het draait allemaal om weten, zien, denken, vooruitgaan, ervoor gaan

We weten dat tijd, in deze wereld niet onze bondgenoot is

Ik zou graag het unieke moment opnieuw willen zien, dat mij een vader, een man, een echtgenoot maakte

Ze zouden me dat eerder hebben verteld, ik zou de weddenschap niet hebben aangenomen

Normaal in mijn hart, daar was de storm, de druk en de storm

En niet veel mensen die deze woede konden verdragen

Ik zou deze pagina's graag nog eens willen zien, waar we het leven leerden zonder te slippen

Het delen van evolutie, aan wie ik eer betuig

Ver van de tyfoons, zou ik graag weer de eerste glimlach zien, van mijn zoon, mijn hart

Sinds die dag voel ik me trots, deze knappe jongen is mijn grootheid

Een eeuwige lente, een onuitputtelijke bron, vol kleuren

Het is de Hof van Eden, die me beschermt tegen mijn pijn

Ga terug naar de tijd dat er alleen huiden op het teer waren die zichzelf uit elkaar scheurden

Zoveel bronnen die de oproep beantwoorden met een onschuldige lucht

Minder haast om naar school te gaan voor lessen dan voor vrienden

Er zijn om de delen van de bal onder de overdekte speeltuin te bekijken waarmee wordt gedaan?

meedogenloosheid

Teder moment angstvallig bewaakt zoals iedereen

Komst van een jonge scheut

Die we met liefde bedekken

Zodat niets vies wordt

Duizend bloemen ontluiken

Zodra haar glimlach op me spettert, wordt ik opgewonden

Deze wortel wordt massief eikensap van bastaard

Aankondiging van vernieuwing de terugkeer van mijn veren

Door zijn eigen en bouw zijn eigen zodat op een dag

Hij kan ze op zijn beurt herbeleven

Zoals vliegen om mij te redden, deze zaden bloeien

In mijn hoofd als de grijze

Blijft een muur van afbeeldingen die mijn stormen onderdrukt

(Zie weer een prachtige voorjaarsbloei)

Hoe het leven ons uiteindelijk allemaal nam

Ik plaats er een voor de stukjes kool, vers geland

Om te geloven dat we tot nu toe in de winter leefden

Want het is lente, elke keer als ze glimlachen

Ik zie de mijne weer in extase, bij het eerste speelgoed met afstandsbediening

Vermomd als een kosmonaut, wens bijna vervuld, heilig moment

Schat van mijn nooit uitgeputte hart, voor mijn rustgevende passaatwindziel