Sorcerer - Howling Sycamore

In the twilight hours

Deep within the hidden grasses

Ferns and branches

Of thick and ancient forest

I lay myself to rest

Each night

Between two trees I carve a circle

Scraping and pulling away the dried leaves

Branches, roots, and grasses

Revealing the damp, dark earth

I plant myself there

In this womb

In this tomb

I surrender my flesh to

Move away from my bones

And slither like veins

From my heart

Crawling like vines

To ground myself once again

With the rising of the sun’s rays

Reaching through the thick wooded hideaway

All my tears mix with dew and I’m renewed

I am a vortex

I open my eyes to you

As time slows down

We dive through layers together

Levels of matter invisible to eyes of others

I see who you are

Underneath the lies you tell yourself

I am an evergreen

I am never ending

I move towards you

I give to you

And you would take

Until there’s nothing left to give

I am destruction

I am the fires and earthquakes

Deep within the belly of this Earth

Flaming through my eyes

I take back what’s mine

As I leave you to wither and carbonize

I am the raging seas

Spewing foam and salt and tracing

A path of descent into the murky waters of

A downward spiral of renewal

I am a catalyst

Spinning into time

Spiraling into itself

As old as age

And as young as this moment

Like a snake devouring its own tail

I am the raging sea

Spewing foam and salt and tracing

A path of descent into the murky waters of

A downward spiral of renewal

I am a catalyst

Spinning into time

Spiraling into itself

As old as age

And as young as this moment

Like a snake devouring its own tail

In de schemering

Diep in de verborgen grassen

Varens en takken

Van dik en oud bos

Ik leg mezelf te rusten

Elke nacht

Tussen twee bomen snij ik een cirkel

De gedroogde bladeren schrapen en wegtrekken

Takken, wortels en grassen

De vochtige, donkere aarde onthullen

Ik plant mezelf daar

In deze baarmoeder

In dit graf

Ik geef mijn vlees over aan

Ga weg van mijn botten

En glibberen als aderen

Vanuit mijn hart

Kruipen als wijnstokken

Om mezelf weer te aarden

Met het opkomen van de zonnestralen

Reikend door de dichte beboste schuilplaats

Al mijn tranen vermengen zich met dauw en ik ben vernieuwd

Ik ben een draaikolk

Ik open mijn ogen voor jou

Naarmate de tijd verstrijkt

We duiken samen door lagen

Materieniveaus onzichtbaar voor de ogen van anderen

Ik zie wie je bent

Onder de leugens die je jezelf vertelt

Ik ben een groenblijvende

Ik eindig nooit

Ik ga naar je toe

ik geef je

En je zou nemen

Tot er niets meer te geven is

Ik ben vernietiging

Ik ben de branden en aardbevingen

Diep in de buik van deze aarde

Vlammend door mijn ogen

Ik neem terug wat van mij is

Terwijl ik je laat verwelken en verkolen

Ik ben de woeste zeeën

Schuim en zout spuwen en traceren

Een pad van afdaling in de troebele wateren van

Een neerwaartse spiraal van vernieuwing

Ik ben een katalysator

Draaien in de tijd

Spiraal in zichzelf

Zo oud als leeftijd

En zo jong als dit moment

Als een slang die zijn eigen staart verslindt

Ik ben de woeste zee

Schuim en zout spuwen en traceren

Een pad van afdaling in de troebele wateren van

Een neerwaartse spiraal van vernieuwing

Ik ben een katalysator

Draaien in de tijd

Spiraal in zichzelf

Zo oud als leeftijd

En zo jong als dit moment

Als een slang die zijn eigen staart verslindt