Descent to Light - Howling Sycamore

Infinite caverns before me

Pulling me into vortices of blackness

Spinning me into a whirlwind of madness

Tearing my skin from my veins

From my bones

From my earthly domain

As I descend to face this illusion

Like the medicine man I am reduced to nothingness

I observe the DNA of what once was my fleshly parade

Now crawling into the earth

As my remains slither like serpent and worms to decompose once again

In this cauldron of primal blood and ritual I am freed

And I descend into the blackness

I am home I am home I am home

My mind begins to boil and splay its meek

And terrible ways that fight to keep the ego in place

Always spinning and hiding and denying change

I let go and descend further and once again

Praying for annihilation of these human frailties

Come full circle into nothingness again

I am reborn into glimmering shards of starlight

As a small still heartbeat within me ascends this

Darkness into blinding light

I know

When all my flesh falls away

And nothing of me remains

I will be fused with starlight

In an infinity of blackness

I am home, I am home, I am home

Oneindige grotten voor mij

Me in draaikolken van zwartheid trekken

Me in een wervelwind van waanzin brengen

Mijn huid uit mijn aderen scheuren

Van mijn botten

Van mijn aardse domein

Terwijl ik afdaal om deze illusie onder ogen te zien

Net als de medicijnman ben ik herleid tot het niets

Ik observeer het DNA van wat ooit mijn vleselijke parade was

Nu kruipend in de aarde

Terwijl mijn overblijfselen glibberen als slangen en wormen om opnieuw te ontbinden

In deze ketel van oerbloed en ritueel ben ik bevrijd

En ik daal af in de duisternis

ik ben thuis ik ben thuis ik ben thuis

Mijn geest begint te koken en spreidt zijn zachtmoedigheid uit

En vreselijke manieren die vechten om het ego op zijn plaats te houden

Altijd ronddraaien en verandering verbergen en ontkennen

Ik laat los en daal steeds verder af

Bidden voor vernietiging van deze menselijke zwakheden

Maak de cirkel weer rond in het niets

Ik word herboren in glinsterende scherven van sterrenlicht

Als een kleine stille hartslag in mij stijgt dit op

Duisternis in verblindend licht

Ik weet

Wanneer al mijn vlees wegvalt

En er blijft niets van mij over

Ik zal worden versmolten met sterrenlicht

In een oneindige duisternis

Ik ben thuis, ik ben thuis, ik ben thuis