Solitaire - Hicham

Oh, j’fais que douter dans ma vie;

j’ai plus d’caisse, j’plus plus tourner

dans ma ville

J’aime pas raconter ma vie, mais si seulement tu savais dans quoi j’ai navigué

J’suis parano envers mes amis et j’ai confiance en personne

Un jour, je sortirai d’ici et ce jour-là, faudra pas supplier

J’croyais qu’t'étais mon reuf mais t’es personne, d’un couteau dans l’dos,

tu m’as percé

J’ai pas besoin de toi, j’me démerde seul, t'étais pas là la hess,

je l’ai traversée

Tu donnerais ta mère pour les sommes, pas de comparaison: y a les traîtres et

y a les hommes

J’en ai plus rien à foutre: vous n'êtes pas des miens, pour moi,

vous ne valez rien

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire

Vous n'êtes pas des miens, pas des miens

Elle a les yeux qui brillent que devant du Balmain, Balmain

Elle parle mal, elle se demande pourquoi tu ne demandes pas sa main

À part ça, moi, j’fais que pousser dans ma vie, j’ai pas d’potes,

que des frérots, que d’la mille-f'

T’inquiète, nous deux, c’est pour la vie, j’ai juste besoin de me retrouver

pour exister

Ma confiance: cramée dans l’feu d’l’action

La fleur est fanée, son cœur, c’est du poison

Depuis, la solitude m’a bercée, j’ai misé sur elle comme au tiercé

Le cœur en morceaux, dispersé, han

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire

Vous n'êtes pas des miens

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire, le ciel me comprend

Solitaire, solitaire, solitaire

Vous n'êtes pas des miens

Oh, ik twijfel alleen in mijn leven;

Ik heb meer geld, ik draai niet meer

in mijn stad

Ik vertel niet graag mijn leven, maar als je eens wist waar ik in zeilde

Ik ben paranoïde over mijn vrienden en ik vertrouw niemand

Op een dag kom ik hier weg en die dag hoef je niet te bedelen

Ik dacht dat je mijn reuf was, maar je bent niemand, met een mes in je rug,

je hebt me doorboord

Ik heb je niet nodig, ik red het alleen, je was er niet, hess,

Ik ben er overheen gegaan

Je zou je moeder geven voor de bedragen, geen vergelijking: er zijn verraders en

er zijn mannen

Het kan me geen fuck meer schelen: je bent niet van mij, voor mij,

je bent niets waard

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam

Je bent niet van mij, niet van mij

Haar ogen schijnen alleen voor Balmain, Balmain

Ze praat slecht, ze vraagt ​​zich af waarom je niet om haar hand vraagt

Afgezien daarvan, ik, ik groei alleen maar in mijn leven, ik heb geen vrienden,

alleen broers, alleen duizend-f'

Maak je geen zorgen, wij tweeën zijn voor het leven, ik moet gewoon mezelf vinden

bestaan

Mijn vertrouwen: verbrand in het heetst van de strijd

De bloem is verdord, het hart is vergif

Sindsdien wiegde eenzaamheid me, ik wed erop als een trifecta

Hart aan stukken, verspreid, han

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam

jij bent niet van mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam, de hemel begrijpt mij

Eenzaam, eenzaam, eenzaam

jij bent niet van mij