Resistência Cultural - Hélio Bentes, Siba, Marcelo D2

Essa é a história de um mulato brasileiro

Da malandragem aqui do Rio de Janeiro

Preste atenção no nosso conto e vê se não dorme no ponto

Pra história que eu vou contar primeiro

Eu busco nos mais velhos dos terreiros e tambores

E assim fico mais forte, enfrento medos e minhas dores

No mundo de dinheiro, não se tem mais valores

Nos separam por classe, cores, escravos e senhores, é

Conquistar o meu espaço

Eu olho pro futuro sem esquecer o passado

Quem se rebaixa assim mesmo, quer ser é elevado

Nos querem de humildes para sermos humilhados

A rua cobra, e como cobra

Mas ajudar, que é bom, ninguém ajuda, é foda

Tu gosta de dinheiro, né?

Carro importado

Pulseira de área VIP e uma puta do lado

Eu vou é de Ciata, velha guarda da Portela

Falo de João do Vale, de Zé Keti e Manacéia

Falo de coisas simples, falo do meu lugar

Eu falo do meu povo e da cultura popular

Vai vendo

É que eu luto e não me rendo

Caio e não me vendo

Não recuo nem em pensamento

Eu sigo um movimento que pra mim é natural

De resistência cultural

Eu luto e não me rendo

Caio e não me vendo

Não recuo nem em pensamento

Eu sigo um movimento que pra mim é natural

De resistência cultural

O bicho pega mesmo é aqui na selva de pedra

Te empurro o lixo deles, abraçou?

Já era

Te tornam militante com medo de militares

Cagam na ideologia e jogam a ética pros ares

Sou moleque sinistro, entrego meu suor

Pelo que eu tenho visto, só vai de mal a pior

A paciência é curta, a ignorância é tanta

Cê até mata um leão, mas não foge das antas

A rua cobra, e como cobra

Mas ajudar, que é bom, ninguém ajuda, é foda

Nas ruas desse mundo, eu só quero andar

Toda vez que eu dou um passo o mundo sai do lugar

Buscar na sua própria vida a matéria prima

Eu posso até cair, mas dou a volta por cima

Como a chama na lenha, eu me inflamo e consumo

O que eu toco vira luxo, deixo o carvão em fumo

E canto

Eu luto e não me rendo

Caio e não me vendo

Não recuo nem em pensamento

Eu sigo um movimento que pra mim é natural

De resistência cultural

Eu luto e não me rendo

Caio e não me vendo

Não recuo nem em pensamento

Eu sigo um movimento que pra mim é natural

De resistência cultural

Resistência cultural!

— E aí, lembra de mim?

— Ô, não lembro, não, meu parceiro

— Primo do Maytor, tá ligado não?

— O bagulho é sair pra roubar esses filha da puta, irmão.

Encher a cara deles

de tiro, mano

— Pô, desde menó que eu te falo isso, menó.

Tu é, porra, estressadão, cara.

É isso que eles quer de nós, tá ligado?

Nóis tem que quebrar eles diferente,

nóis tem que é fazer arte, fuma aí, ó.

Tá ligado?

— Já é então, vou roubar e vou dar dinheiro pra tu virar artista nessa porra

Dit is het verhaal van een Braziliaanse mulat

Het bedrog hier in Rio de Janeiro

Let op ons verhaal en kijk of je op dat moment niet in slaap valt

Voor het verhaal dat ik eerst ga vertellen

Ik zoek de oudste in de werven en trommels

En zo word ik sterker, zie ik angsten en mijn pijn onder ogen

In de geldwereld zijn er geen waarden meer

Ze scheiden ons door klasse, kleuren, slaven en meesters, it's

Verover mijn ruimte

Ik kijk naar de toekomst zonder het verleden te vergeten

Wie zich zomaar verlaagt, wil verheven worden

Ze willen dat we nederig zijn, zodat we vernederd kunnen worden

De straat slingert, en hoe het slingert

Maar helpen, wat goed is, niemand helpt, het is slecht

Je houdt van geld, toch?

Geïmporteerde auto

VIP-gebied armband en een hoer aan de zijkant

Ik ga van Ciata, de oude garde van Portela

Ik heb het over João do Vale, Zé Keti en Manacéia

Ik spreek over eenvoudige dingen, ik spreek vanuit mijn plaats

Ik spreek over mijn mensen en populaire cultuur

Blijf kijken

Het is gewoon dat ik vecht en niet opgeef

Ik val en ik zie mezelf niet

Ik deins niet terug, zelfs niet in gedachten

Ik volg een beweging die voor mij natuurlijk is

van culturele weerstand

Ik vecht en geef me niet over

Ik val en ik zie mezelf niet

Ik deins niet terug, zelfs niet in gedachten

Ik volg een beweging die voor mij natuurlijk is

van culturele weerstand

De bug komt echt hier in de stenen jungle

Ik duw je hun afval, heb je geknuffeld?

Het is voorbij

Ze maken je een militant bang voor het leger

Ze schijten op ideologie en gooien ethiek in de lucht

Ik ben een sinister kind, ik geef mijn zweet over

Van wat ik heb gezien, gaat het gewoon van kwaad tot erger

Geduld is kort, onwetendheid is zo veel

Je doodt zelfs een leeuw, maar loopt niet weg voor tapirs

De straat slingert, en hoe het slingert

Maar helpen, wat goed is, niemand helpt, het is slecht

In de straten van deze wereld wil ik gewoon lopen

Elke keer als ik een stap zet, beweegt de wereld op zijn plaats

Zoek je eigen leven naar de grondstof

Ik kan zelfs vallen, maar ik kom er weer bovenop

Als een vlam in een brandhout ontsteek en verteer ik

Wat ik speel wordt luxe, ik laat de kolen in rook opgaan

En ik zing

Ik vecht en geef me niet over

Ik val en ik zie mezelf niet

Ik deins niet terug, zelfs niet in gedachten

Ik volg een beweging die voor mij natuurlijk is

van culturele weerstand

Ik vecht en geef me niet over

Ik val en ik zie mezelf niet

Ik deins niet terug, zelfs niet in gedachten

Ik volg een beweging die voor mij natuurlijk is

van culturele weerstand

Culturele weerstand!

— Dus, onthoud mij?

— Oh, ik weet het niet meer, mijn partner

- De neef van de burgemeester, weet je wel?

— Het ding gaat erop uit om deze klootzakken te stelen, broeder.

Vul hun gezichten

schieten, broer

— Nou, sinds ik je dit vertel, man.

Je bent verdomme gestrest, man.

Dat is wat ze van ons willen, weet je?

We moeten ze anders breken,

We moeten kunst maken, daar roken, kijken.

Ben je verbonden?

— Dat is het dan, ik ga stelen en ik ga je geld geven om artiest te worden in deze shit