Qasida - Siba

Lembro bem do momento em que parti

Só não sei quantas vezes retornei

Como sempre na hora em que cheguei

Me dei conta que errei voltando aqui

As ruínas da casa estão aí

Só paredes em pé, não tem telhado

Falta porta, está tudo escancarado

Mas o ar não se mexe pra passar

Já vi tudo, só falta acreditar

Que o portão do retorno está trancado

Não adianta tirar de onde não tem

Nem tentar encaixar onde não cabe

Sem saber alguém tenta e quando sabe

Já não dá nem um passo mais além

Pois de trás para frente nada vem

O que foi já não é e nem será

E da frente pra trás ninguém irá

Desfazer o que fez certo ou errado

Vou deixar esse canto abandonado

Para sempre do jeito como está

Me esparramo ao relento, o chão é torto

Canta um grilo escondido e mais ninguém

Vou dormir nesse abrigo que só tem

Sede, fome, sujeira, desconforto

Pra sonhar que acordei no sonho morto

No quintal de uma casa onde eu podia

Não correr contra o tempo enquanto eu via

Teu sorriso indo e vindo num balanço

Sem voltar pra você eu não descanso

Ik herinner me nog goed het moment dat ik wegging

Ik weet gewoon niet hoe vaak ik ben teruggekeerd

Zoals altijd tegen de tijd dat ik aankwam

Ik besefte dat ik een fout had gemaakt door hier terug te komen

De ruïnes van het huis zijn daar

Alleen staande muren, geen dak

Ontbrekende deur, alles staat wagenwijd open

Maar de lucht beweegt niet om te passeren

Ik heb alles gezien, ik moet er gewoon aan geloven

Dat het retourhek op slot zit

Het heeft geen zin om het ergens vandaan te halen waar het niet bestaat

Probeer niet eens te passen waar het niet past

Zonder het te weten, probeert iemand het en wanneer ze het weten

Een stap verder gaat het niet meer

Omdat van achter naar voren niets komt

Wat was is niet meer en zal nooit meer zijn

En van voren naar achteren, niemand zal het doen

Maak ongedaan wat je goed of fout hebt gedaan

Ik laat deze hoek verlaten

Voor altijd zoals het is

Ik lig languit in de open lucht, de grond is krom

Een verborgen krekel zingt en niemand anders

Ik ga slapen in die schuilplaats die alleen maar heeft

Dorst, honger, vuil, ongemak

Dromen dat ik wakker werd in een dode droom

In de achtertuin van een huis waar ik kon

Geen tijd tekort terwijl ik aan het kijken was

Je glimlach komt en gaat in een schommel

Zonder naar jou terug te keren, rust ik niet