Wreath - Helengard

On the river,

Winds are slowly sailing,

A dry wreath on the water,

Blown to move faster

Its braided rwigs,

Unraveling,

Blown to the shores,

And erasing old memories…

A horse is going by on a steppe,

Fire mane,

I lost the serenity,

And the rivers of tears,

A brown horse without a rider,

Going by as an orphan,

Anguish is burning me,

As of young nettles.

Where the flowers grow on fields,

Calling us with their white color,

We got engaged last Spring,

On a bridge near the river,

Promised ourselves to each other,

We dropped wreathes on the water

From our heads.

A horse is going by on the grass,

Black horseshoes,

A flame of sorrow in my heart

Is now burning again.

The horse is going by without a rider,

Its eyes are always looking for him,

I will lament all these nights,

But I will wait for you for centuries.

Op de rivier,

De wind vaart langzaam,

Een droge krans op het water,

Geblazen om sneller te bewegen

Zijn gevlochten rwigs,

ontrafelen,

Naar de kust geblazen,

En oude herinneringen wissen...

Een paard gaat voorbij op een steppe,

vuur manen,

Ik verloor de rust,

En de rivieren van tranen,

Een bruin paard zonder ruiter,

Als wees voorbijgaan,

Angst brandt me,

Vanaf jonge brandnetels.

Waar de bloemen groeien op velden,

Ze bellen ons met hun witte kleur,

We zijn afgelopen lente verloofd,

Op een brug bij de rivier,

Beloofden onszelf aan elkaar,

We lieten kransen op het water vallen

Uit ons hoofd.

Een paard gaat voorbij op het gras,

zwarte hoefijzers,

Een vlam van verdriet in mijn hart

Brandt nu weer.

Het paard gaat voorbij zonder ruiter,

Zijn ogen zijn altijd op zoek naar hem,

Ik zal al deze nachten jammeren,

Maar ik zal eeuwen op je wachten.