Smoke of War - Helengard

Horizon touched by black smoke,

Rising in a morning fire

Isn’t this what I dreamed about,

Aren’t the crows screaming for war to come?

Yonder I will follow the flock of birds,

Only the sun will touch the sky,

A lynx will leave a trace

On snowy light landscapes

In the morning,

With the migration of snow-white clouds,

I’ll go hence, and the boughs

Will drop a shawl under my feet

In the new morning, through endless fields,

I’ll go away, beyond the horizon

Where the birds are in exile

For black smoke

I’ll follow all the storms,

On the way of birds flown away

And their forgotten traces on snow

In the morning, I’ll follow a Pallas' cat,

That smelled fresh prey,

I’ll onward speed and on my cheekbones

Will snow fall and remain there evermore.

The smoke of black fires

Spreads in the distance closing half of the sky,

The logs of burned dwellings,

Push their bony fingers through the ice.

Above the ash of old gardens,

The winds blow in their impotent rage,

Pain of wrested words,

Grows from the charred sky.

You, my burnt motherland

You are hot ardent ash,

Is this you, on whom I have to sprinkle water???

Touch… Die but avenge…

Horizon geraakt door zwarte rook,

Opstaan ​​in een ochtendbrand

Is dit niet waar ik van droomde,

Schreeuwen de kraaien niet om oorlog?

Daarginds zal ik de zwerm vogels volgen,

Alleen de zon zal de lucht raken,

Een lynx laat een spoor achter

Op besneeuwde lichte landschappen

In de ochtend,

Met de migratie van sneeuwwitte wolken,

Ik ga dus, en de takken

Zal een sjaal onder mijn voeten laten vallen

In de nieuwe ochtend, door eindeloze velden,

Ik ga weg, voorbij de horizon

Waar de vogels in ballingschap zijn

Voor zwarte rook

Ik zal alle stormen volgen,

Op weg van weggevlogen vogels

En hun vergeten sporen op sneeuw

In de ochtend volg ik de kat van Pallas,

Dat rook naar verse prooi,

Ik zal doorgaan en op mijn jukbeenderen

Zal er sneeuw vallen en daar voor altijd blijven.

De rook van zwarte vuren

Verspreidt zich in de verte en sluit de helft van de lucht,

De logboeken van verbrande woningen,

Duw hun benige vingers door het ijs.

Boven de as van oude tuinen,

De wind waait in hun machteloze woede,

Pijn van verwrongen woorden,

Groeit uit de verkoolde lucht.

Jij, mijn verbrande vaderland

Je bent hete vurige as,

Ben jij dit, op wie ik water moet sprenkelen???

Raak aan... Sterf maar wreek...