Snowstorm Call - Helengard

The wind bends the pines,

Till the wet ground.

Our Springs

Are buried in it

Black branches are singing as arrows above my head,

Birds that are flying far away, are calling us for the

long journey with them

How many roads are crossed on my grey way

So don’t search for me, don’t wait for me and don’t

call me anymore.

The woods will cast a shadow on the ground,

Of a naked black thicket

The new day isn’t coming

For the fallen in battle.

The winds rolled the Sun down from the hill,

Enfolded by snow

Silvery canopies of grove and woods,

Are standing between us.

Wings of a slowly howling snowstorm,

Will flap above my head

Like snowflakes that protect a path,

Calling me with voices.

And don’t call for me,

By whispering under our memories,

And don’t search for me,

With a scream in heart and sorrow

And don’t tarry for me,

With the faithfulness of birds,

Names of the warriors,

Are now becoming a tale.

De wind buigt de dennen,

Tot de natte grond.

Onze bronnen

Zijn erin begraven

Zwarte takken zingen als pijlen boven mijn hoofd,

Vogels die ver weg vliegen, roepen ons op voor de

lange reis met hen

Hoeveel wegen worden gekruist op mijn grijze weg

Dus zoek niet naar mij, wacht niet op mij en doe het niet

bel me niet meer.

Het bos zal een schaduw op de grond werpen,

Van een naakt zwart struikgewas

De nieuwe dag komt niet

Voor de gevallenen in de strijd.

De wind rolde de zon van de heuvel af,

Omhuld door sneeuw

Zilverachtige luifels van bos en bos,

Staan tussen ons in.

Vleugels van een langzaam huilende sneeuwstorm,

Zal boven mijn hoofd fladderen

Als sneeuwvlokken die een pad beschermen,

Mij ​​bellen met stemmen.

En roep niet voor mij,

Door te fluisteren onder onze herinneringen,

En zoek niet naar mij,

Met een schreeuw van hart en verdriet

En wacht niet voor mij,

Met de trouw van vogels,

Namen van de krijgers,

Worden nu een verhaal.