Luciferian Death Code - Hecate Enthroned

I hear my angel weeping silently amidst the graves

A glorious yet mournful veil, yet in whose name is she slain

Behind the truth the strength conceals twisted faith of Christian fools

The memoirs rekindled daylights last foray

Rekindled daylights last foray

A delicate balancing of two worlds

Embraced with the guardian death

The crest of our years somewhat fainted

Esteris, thy lingered opeth

Where two shores lay overlapped and time lay inter bracing

Many folds revealing facets, each for futures passing

The enochians of timeless earth

For thee, in sinful obscurity

Brought forth thy pleasures and languidity

I rise in amidst thy fear

To collate the precious faith and penultimate tear

To weave, thy starry ultimus

Set in gentle precious flame, nor to awaken us

Lemuria, at the edge of the graveyard

A lurid pale of seeking as she haunts in despair

I serve as the angel of death

Slept in dusk of the gravestones, in castles despair

Take grave solace in thy wisdom told

For the centinal alone could only be so bold

Innocence succumb to grieving majesty

Light auroral incarnations of sobriety

Ik hoor mijn engel stilletjes huilen tussen de graven

Een glorieuze maar treurige sluier, maar in wiens naam ze is gedood

Achter de waarheid verbergt de kracht het verwrongen geloof van christelijke dwazen

De memoires deden de laatste dagen weer nieuw leven inblazen

Opnieuw ontstoken daglicht laatste uitstapje

Een delicate balans tussen twee werelden

Omarmd met de voogd dood

De top van onze jaren viel een beetje flauw

Esteris, uw slepende opeth

Waar twee oevers elkaar overlappen en de tijd tussen elkaar vloeit

Veel vouwen die facetten onthullen, elk voor het voorbijgaan van de toekomst

De enochians van de tijdloze aarde

Voor u, in zondige duisternis

Bracht uw genoegens en loomheid voort

Ik sta op temidden van uw angst

Om het kostbare geloof en de voorlaatste traan te verzamelen

Om te weven, uw sterrenhemel ultimus

Zet in een zacht kostbaar vuur, noch om ons wakker te maken

Lemurië, aan de rand van het kerkhof

Een lugubere zoektocht terwijl ze rondwaart in wanhoop

Ik dien als de engel des doods

Sliep in de schemering van de grafstenen, in kastelen wanhoop

Neem ernstige troost in uw wijsheid verteld

Want alleen de centinaal kan zo vet zijn

Onschuld bezwijken voor rouwende majesteit

Lichte poollicht-incarnaties van nuchterheid