Ancient Graveless Dawn - Hecate Enthroned

To a place of ancient splendour

I returned to moments night

To catch the lightning in your eye

And tame it with a lullaby

Darkness falls upon thy face

All figments of the human race

It is as if I’ve always known

For none but them the overthrown

Deep in the shadows the prism is thine

And death lying waiting within horned god sign

The graves lying silently seeping their worth

As creatures, as warriors once roaming the earth

Destiny of ancient sorrows

Falls through shattered dreams

That pierces like a lightning bolt

Re-kindling thy darkest scream

Ancient, of dawn

For none so art like him, as I am darkness spawned

Releasing shadows as we fall, I am your empath

Slowly growing pale, capturing the dusk in sin

Darkness, breathes superior, swallowing the moonlight sky

As fate within thy destiny that came to life in one black night

Faith in all the keepers of our legend

Death intertwined and embracing all time

All figments eluded that practically shine

Have faith in your warriors, weak as their worth

And slain in amusing satanical curse

«And upon my word we shall unite

Heeding eternal blackness

Naar een plaats van oude pracht

Ik keerde terug naar Momentennacht

Om de bliksem in je oog te vangen

En bedwing het met een slaapliedje

Duisternis valt op je gezicht

Alle verzinsels van het menselijk ras

Het is alsof ik het altijd al geweten heb

Voor niemand anders dan voor hen de omvergeworpenen

Diep in de schaduw is het prisma van jou

En de dood ligt te wachten in het gehoornde godsteken

De graven die stil liggen en hun waarde sijpelen

Als wezens, als krijgers die ooit over de aarde zwerven

Het lot van oude smarten

Valt door verbrijzelde dromen

Die doorboort als een bliksemschicht

Je donkerste schreeuw opnieuw aansteken

Oud, van de dageraad

Want niemand is zo kunst als hij, want ik ben uit de duisternis voortgekomen

Schaduwen vrijgeven als we vallen, ik ben je empathie

Langzaam bleek worden, de schemering vastleggen in de zonde

Duisternis, ademt superieur, slikt de maanlichthemel op

Als het lot in je lot dat tot leven kwam in één zwarte nacht

Geloof in alle bewaarders van onze legende

De dood verweven en omarmen alle tijden

Alle verzinsels ontgingen die praktisch glans

Heb vertrouwen in je krijgers, zo zwak als hun waarde

En gedood in een grappige satanische vloek

"En op mijn woord zullen we ons verenigen"

Acht slaan op eeuwige duisternis