Dark Requiems, And Unsilent Massacre - Hecate Enthroned

Thy souls in flames of anger, and cruelty cradle thee

In times of war and dragons lore, unleashing unto me

Deepest red born winter, for none so dark as thou

With kaos as its figurines, and monuments of stone

Invoke to thee, dark majesty silence told in darkness breathe

Shall soak with blood in secrets told through forests dusk of putrid dreams

Stained with blood our seal shall be alive

Suffering, indulged in sin as flesh and fire are one within

Raping heavens to the thunders roar

Bring forth the circle and the skys we shall command

And deathly haunting avalon forever in this land

With hate embracing vengeance of power on thy seal

Shall blessedly affect their death, enchanting all surreal

Blackening kaos ripping through my soul

«Beneath souls of infinite light, as darkness falls upon all

As invocations of terror and destruction

Condemn and deny those of feeble weakness»

Upon the altar

Darkness destroy thou

We are of winter

Release seals of death

All about this ruined tomb, fragment silence of forever

Dreaming ancient winters in the moonlight

SIlence of forever drowning

And fall, embrace me to the sun

And failed to wake, to be then forsaken

As gardens die and heavens shake

We are the silence of forever burning bright

Darkness, crawls in all eternity

As fear be their martyr

Draped in darkest ebony

Upon the altar darkness reaches through my soul

Enchanting in the garden be thy kingdom on the throne

Dark satanic majesty, give unto me the seal of the damned

So that I may conjure thee, as infinity burns

The reflections of deepest emotion burning within

Death and all avalon awaiting, as blackness surrounding

Immortality prevail in emotion… in emotion…

Anoo nomine satanas nightfall…

In the name of the dark one

Ad majorem satanas gloreiam

Uw zielen in vlammen van woede en wreedheid wiegen u

In tijden van oorlog en draken overlevering, ontketenen voor mij

Diepste rood geboren winter, voor niemand zo donker als jij

Met kaos als beeldjes en stenen monumenten

Roep u aan, donkere majesteitelijke stilte verteld in de duisternis ademen

Zal met bloed doordrenken in geheimen verteld door bossen, schemering van bedorven dromen

Bevlekt met bloed zal ons zegel levend zijn

Lijden, toegeven aan zonde terwijl vlees en vuur één van binnen zijn

De hemel verkrachten tot de donder brul

Breng de cirkel en de luchten voort die we zullen bevelen

En dodelijk achtervolgende avalon voor altijd in dit land

Met haat omarmen wraak van macht op uw zegel

Zal hun dood gezegend beïnvloeden, betoverend alle surrealistisch

Zwart wordende kaos die door mijn ziel scheurt

«Onder zielen van oneindig licht, terwijl duisternis op iedereen valt»

Als aanroepen van terreur en vernietiging

Veroordeel en ontken degenen met een zwakke zwakte»

op het altaar

Duisternis vernietigt u

Wij zijn van de winter

Zegels des doods vrijgeven

Alles over dit verwoeste graf, fragment stilte van voor altijd

Dromen van oude winters in het maanlicht

Stilte van voor altijd verdrinken

En val, omhels me naar de zon

En slaagde er niet in om wakker te worden, om vervolgens verlaten te worden

Als tuinen sterven en de hemel schudt

Wij zijn de stilte van eeuwig brandend helder

Duisternis, kruipt in de eeuwigheid

Zoals angst hun martelaar is

Gedrapeerd in het donkerste ebbenhout

Op het altaar reikt de duisternis door mijn ziel

Betoverend in de tuin is uw koninkrijk op de troon

Duistere satanische majesteit, geef mij het zegel van de verdoemden

Zodat ik u kan toveren, zoals de oneindigheid brandt

De reflecties van de diepste emoties die van binnen branden

Dood en alle avalon in afwachting, als duisternis rondom

Onsterfelijkheid prevaleert in emotie... in emotie...

Anoo nomine satana's nightfall...

In de naam van de duistere

Ad majorem satanas gloreiam