Upon the Kingdom Throne - Hecate Enthroned

Interlaced within your rapture

Wrapped in twighlight from hereafter

So that you might know the flavour of that desire

Destiny through dreams of sorrow

All life ends weak and hollow

And cannot know your tears of light shall remain

«The skys alone told tales of fire

Conspiracy of pain and desire

Raping heavens to the thunders roar»

Oh, dost thou

Dost thou taste the languid sweetness of my love

For revenge of fire on heaven

Of what has been left within

And the chaptered pain of horror

Deeply sighs and spreads her wings

You shall hear me with your ears

That are deaf to spoken tongues

Enchanting all forsaken

Voices poisoning their lungs

And to be spoken forever

In webs of enshadowed destiny

They do not penetrate the conscious mind

Reflecting sanity

Drawing all life and light into them

Leaveth thou in their turmoil draining again

The sound of emotion, thy thunderous heart

And tethered forever in your thoughts from afar

Beneath the veil of tears they wear

They see not clear enough to care

Darkness seething avalon, fore skys reap death and heavens tear

And speak in tongue of secrets told

Of spirits kindred, bought and sold

A kingdom beneath a veil of dark shalt remain

Your velvet skin in breath of sorrow

A token of thy graveless honour

Fore thou art the touch of death like winters sigh

And to remain in this forever

Draped in darkness here together

So many dreams but never sleeping

Anguished pain, eternal weeping

Verweven in je vervoering

Verpakt in schemerlicht van hiernamaals

Zodat je de smaak van dat verlangen zou kennen

Het lot door dromen van verdriet

Al het leven eindigt zwak en hol

En kan niet weten dat je tranen van licht zullen blijven

«Alleen de lucht vertelde verhalen over vuur»

Samenzwering van pijn en verlangen

De hemel verkrachten tot de donder brul»

Oh, doe je dat?

Proef je de lome zoetheid van mijn liefde?

Voor wraak van vuur in de hemel

Van wat er in is achtergebleven

En de in hoofdstukken verdeelde pijn van horror

Zucht diep en spreidt haar vleugels

Je zult me ​​horen met je oren

Die doof zijn voor gesproken talen

Betoverend alle verlaten

Stemmen die hun longen vergiftigen

En om voor altijd te worden gesproken

In webben van een schaduwrijk lot

Ze dringen de bewuste geest niet binnen

Gezond verstand weerspiegelen

Al het leven en licht erin trekken

Laat je in hun beroering weer leeglopen

Het geluid van emotie, je donderende hart

En voor altijd vastgebonden in je gedachten van een afstand

Onder de sluier van tranen die ze dragen

Ze zien niet duidelijk genoeg om om te geven

Duisternis ziedende avalon, voorste luchten oogsten de dood en de hemelen scheuren

En spreek in de taal van de vertelde geheimen

Van geesten verwant, gekocht en verkocht

Een koninkrijk onder een sluier van duisternis zal blijven

Je fluwelen huid in adem van verdriet

Een teken van uw grafloze eer

Want jij bent de aanraking van de dood als een winterse zucht

En om hier voor altijd in te blijven

Hier samen in het duister gehuld

Zoveel dromen maar nooit slapen

Kwellende pijn, eeuwig wenen